Η Ελλάδα οδεύει προς ολοταχώς για εκλογές τον άλλο μήνα, αφήνοντας πίσω της όλα όσα διαδραματίστηκαν το τελευταίο καιρό, και εγώ εξακολουθώ να μην έχω καταλάβει. Γιατί μην μου πείτε ότι εσείς όλοι καταλάβατε, γιατί έγινε το δημοψήφισμα, όλο αυτό το πήγαινε έλα, το μας πρότειναν, τους αντιπροτείναμε, απορρίψαμε, επέβαλαν κλπ – κλπ.
Πραγματικά πλησιάζουμε τους δυο μήνες από το δημοψήφισμα και ακόμα διερωτώμαι γιατί μπήκε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση Τσίπρα σε όλη αυτή τη διαδικασία, η οποία και πολιτικό κόστος αποδείχτηκε ότι είχε αλλά και οικονομικό για τα ήδη πολύπαθα οικονομικά δεδομένα του ελληνικού κράτους.
Θυμάμαι τότε πριν από το δημοψήφισμα ο ίδιος ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί και οι Βουλευτές των δυο κομμάτων της κυβέρνησης, κόπτονταν να πείσουν τους πολίτες να ψηφίσουν όχι, ώστε να το χρησιμοποιήσουν ο πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός οικονομικών στις σκληρές διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους. Τελικά τι έγινε, που πήγε η ισχυρή βούληση του ελληνικού λαού; Και πως φτάσαμε στις εκλογές;
Και γιατί όλοι, μα όλοι οι Έλληνες πρωθυπουργοί με την πρώτη δυσκολία προκηρύσσουν εκλογές; Τείνω να πιστέψω ότι στην Ελλάδα μαγκιά δεν είναι να βγεις πρωθυπουργός αλλά να διατηρηθείς στην εξουσία.
Είναι απορίας άξιον αν έστω και μια Ελληνική κυβέρνηση έχει καταφέρει να ολοκληρώσει τη θυσία της;
Δίκτυς ο Κνώσσιος