Δεν είναι καθόλου σαφές, τι θέλει η ελληνοκυπριακή πλευρά και τι θα θέσει επί τάπητος για την επίλυση του κυπριακού.
Μέχρι τώρα η κυβέρνηση φαίνεται να αρμενίζει, ακολουθώντας τις συγκυρίες, την τύχη και τα σχέδια των άλλων.
Με φουσκωμένα μυαλά γύρω από το μύθο «λύση τώρα ή ποτέ» περιμένει κάπου στην απέναντι γωνία μπας και δοξαστεί.
Η νέα φάση των συνομιλιών για τα κυπριακό έχει προκαλέσει συζητήσεις, προσδοκίες, ελπίδες και έχει φουντώσει τη μυθοπλασία και την εμπέδωση για λύση.
Στις κουβέντες των καφενείων αναμειγνύονται ήδη φρούδες ελπίδες και πραγματικά δεδομένα, δημιουργώντας ένα χυλό ψευδαισθήσεων.
Μερικές φορές διερωτώμαι εάν η επιβολή των μνημονίων και της οικονομικής και ψυχολογική εξόντωσης του κυπριακού ελληνισμού είχε ως βασικό στόχο το γενικό ξεπούλημα του εθνικού μας θέματος;
Και τι θα ακολουθήσει μετά και τι θα απομείνει, για να το κατασπαράξει η Τροικανή βουλιμία;
Με τα νέα δεδομένα και την υπεραισιοδοξία για τη λύση, που φουντώνει μέρα με τη μέρα, άραγε η Κυπριακή Δημοκρατία παύει πλέον να είναι Κυπριακή Δημοκρατία;
Μήπως παύει να είναι ανεξάρτητο κράτος και γίνεται ελληνοκυπριακή κοινότητα, που θα έχει τα ίδια δικαιώματα, με το κατοχικό ψευδοκράτος;
Αλήθεια θα αφήσουμε να θαφτεί με αυτό τον κυνικό τρόπο το κυπριακό, ενώ κάποιοι έδωσαν την ψυχή τους και έπεσαν δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τις κατοχικές σφαίρες;
Υπάρχουν ακόμα πατριώτες σε αυτή την χώρα; Και αν ναι που είναι; Που είναι όλοι αυτοί που ορίστηκαν να υπερασπίζονται την εθνική μας ταυτότητα;
Αυτή είναι η Κύπρος του 2015; Αυτή η Κύπρος, που τον Ιούλιο θα πραγματοποιήσει τις καθιερωμένες εκδηλώσεις καταδίκης του ψευδοκράτους και της τουρκικής εισβολής;
Άραγε του χρόνου τέτοιο καιρό θα υπάρχει η Κύπρος ή ο τόπος αυτός θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση; Όντως οδεύουμε, όπως λένε κάποιοι, σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα, με το οποίο θα παραχθεί το νέο, μεταλλαγμένο είδος απεθνοποιημένων Κυπρίων;
Φήμη