Με τίποτε δεν θέλω να διακωμωδήσω τον τραγικό χαμό αθώων ανθρώπων. Άνθρωποι σαν και εμας, της καθημερινότητας. Δεν ήταν στρατιώτες, δεν ήταν μαχητές, στρατηγοί, πολιτικοί, ήταν απλά άνθρωποι. Οι οποίοι ανυποψίαστοι και άμοιροι ευθυνών για τα όσα γίνονται στον πλανήτη, έτυχαν θύματα δολοφονίας. Το να σκοτώνεις άμαχους δεν είσαι ούτε επαναστάτης ούτε ιδεολόγος. Δολοφόνος είσαι και τίποτε άλλο…
Στις Βρυξέλλες όμως δυστυχώς, δεν άφησαν τη ζωή τους μόνο κάποιοι αθώοι άνθρωποι. Αποδήμησεν εις κύριον και μια πρωτοφανής αλληλεγγύη που καλλιεργήθηκε τους τελευταίους μήνες. Μετά που ξέβρασε η θάλασσα το άψυχο σώμα εκείνου του βρέφους, ξύπνησε ο ανθρωπισμός της άψυχης μέχρι τότε Ευρώπης. Είδαμε Γερμανούς, Έλληνες, Γάλλους και τόσους άλλους να υποδέχονται τους μετανάστες με λουλούδια, υποσχόμενοι ένα καλύτερο αύριο. Είδαμε την Ευρώπη να αναγκάζεται να δείξει ένα πρόσωπο το οποίο ήταν φυλακισμένο κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας των Μνημονίων… Αυτό της ανθρωπιάς.
Τώρα επιβεβαιώθηκαν οι Ούγγροι, οι Αυστριακοί και οι κάποιοι άλλοι που σφράγισαν τα σύνορά τους, δείχνοντας ένα πέτρινο προσωπείο στα κλαμένα και απεγνωσμένα πρόσωπα των μεταναστών.
Μα πάνω από όλα, η Ευρώπη των μνημονίων, η Ευρώπη της οικονομικής τρομοκρατίας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα μετατραπεί στην Ευρώπη του τρόμου.
Μετά την πτώση των δίδυμων πύργων στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, 2 αεροπλάνα έμελλε να αλλάξουν την πορεία της αεροπορίας. Τώρα βάζεις τα καλλυντικά σου σε σακουλάκια, βγάζεις τα παπούτσια σου, τις ζώνες σου και λίγο έμεινε και τα σώβρακα όταν περνάς από έλεγχο. 3 βδομάδες δεν πέρασαν από τη πτώση των δίδυμων πύργων και ψηφίστηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο το Patriot Act. Μια νομοθεσία που επέτρεπε συλλήψεις χωρίς εντάλματα, έρευνες χωρίς εντάλματα, κράτηση σε κρατητήρια για εβδομάδες χωρίς το δικαίωμα επικοινωνίας με κανέναν συγγενή ή οικείο πρόσωπο. Ο Τρόμος…ο Φόβος… ο νέος εχθρός της ανθρώπινης φύσης.
Ομοίως τώρα, η Ευρώπη… Σε κάθε γωνιά της Ευρώπης ακόμα και της Κύπρου, πλέον το φρούτο της εποχής είναι ο τρόμος. Παλιά έβρισκες μια βαλίτσα και έτρεχες να την πιάσεις για να βρεις τον ιδιοκτήτη της μπας και την έχασε. Μετά στην ιστορία έβρισκες μια βαλίτσα και κάποιοι έτρεχαν να την κλέψουν. Τώρα βλέπεις μια βαλίτσα και φοβάσαι μήπως και πεθάνεις, καλώντας την αστυνομία και εκκενώνοντας αεροδρόμια, λιμάνια και κτίρια.
Στον αστερισμό του φόβου, πολύ φοβούμαι, ότι όλοι μας οικειοθελώς και γενναιόδωρα είμαστε έτοιμοι να χαρίσουμε τις προσωπικές μας ελευθερίες με αντάλλαγμα τη ψευδαίσθηση της ασφάλειας. Είμαστε όλοι έτοιμοι να αποδεχθούμε αβίαστα παράνομες παρακολουθήσεις τηλεφώνων, υπερεξουσίες της Αστυνομίας και την σταδιακή καθιέρωση ενός Big Brother που θα ελέγχει τη κάθε μας κίνηση. Στην σταδιακή μα ασταμάτητη άνευ όρων παράδοση της δικής μας ελευθερίας, στο μυαλό μας θα έχουμε εκείνες τις βομβιστικές επιθέσεις και τρομοκρατικά κτυπήματα που σκότωσαν αμάχους. Στην ουσία όμως, παραδίδουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε…την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας.
Και ενώ εμείς σερβίρουμε με γαρνιτούρες στο πιάτο την ελευθερία μας κάποιοι ήδη τρίβουν τα χέρια τους. Τα εργοστάσια παραγωγής μηχανημάτων παρακολούθησης, των μηχανημάτων σωματικών ελέγχων, των ειδικά διαμορφωμένων αστυνομικών αυτοκινήτων, τα εργοστάσια όπλων, εκρηκτικών υλών.
Για αυτό σας λέω…την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποια ύποπτη πορδή, μην ξεχάσετε να καλέσετε τα ΜΜΑΔ μπας και είναι τρομοκρατική. Σε λίγο θα απαγορευθούν και αυτές.
Διογένης