Από της ιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας, η λεγόμενη ελίτ και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα χειραγωγούσαν τους πάντες στον τόπο μας. Άνθρωποι που είχαν την “τύχη” να βρίσκονται στην αυλή του τότε Εθνάρχη, δημιούργησαν μια ξεχωριστή κάστα, κάνοντας σχεδόν ακατόρθωτο για τους υπόλοιπους “θνητούς” και πολλές φορές πιο άξιους να κερδίσουν μια θέση στον ήλιο.
Από το 1960 μέχρι και σήμερα η “αυλή” των εκάστοτε κυβερνώντων ανακυκλώνεται είτε με τα ίδια πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά, είτε με τα παιδιά τους. Το σαθρό σύστημα “πνίγει” τη μικρή κοινωνία της Κύπρου και η διαπλοκή απλώνει τα πλοκάμια της παντού.
Το απόστημα σπάει κάποια στιγμή και η βρόμα εξαπλώνεται από το προεδρικό μέχρι τις τράπεζες και τον ανώτατο θεσμό τη Γενική Εισαγγελία. Για την επικράτηση του κοινωνικοοικονομικού λόμπι έκανε λόγο ο Ρίκκος Ερωτοκρίτου που δεν τον αποδέχτηκε όπως δήλωσε, ένα επαρχιώτη Δικηγόρο που έτυχε όπως είπε να βρεθεί στη θέση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα.
Αυτό που δεν είπε σε εμάς τους ιθαγενείς είναι πως το να βρεθεί σε αυτή τη θέση δεν ήταν καθόλου τυχαίο…ήταν και αυτό αποτέλεσμα συναλλαγής… μια ακόμα πελατειακή δέσμευση του Νίκου Αναστασιάδη. Για μια ακόμη φορά η κυπριακή κοινωνία παρακολουθεί εμβρόντητη τα όσα συμβαίνουν και διερωτάται αν πιάσαμε πάτο.
Και όλα αυτά γιατί η αξιοκρατία και ο διορισμός των αρίστων σε νευραλγικά πόστα είναι έννοιες άγνωστες για τους Άρχοντες του τόπου. Είναι για αυτό που η βρώμα θα συνεχίσει να μας πνίγει και τα παιδιά μας θα συνεχίσουν να ξενιτεύονται μη έχοντας άλλη επιλογή. Γιατί όπως είπε ο Σωκράτης “όσοι είναι άξιοι ακολουθούνται από τον φθόνο”.
Πυθία