Και να’ μαστε πάλι απ’ την αρχή. Τα μεγαλόπνοα σχέδια που αναβλήθηκαν δεκάδες φορές, βούλιαξαν με την επιθυμία μιας κοινοπραξίας να καρπωθεί το τεράστιο εκείνο έργο που το ονόμασαν ενιαία ανάπτυξη λιμανιού-μαρίνας στη Λάρνακα.
Ένα έργο του οποίου η τύχη προδιαγραφόταν, όμως οι συντελεστές της Κοινοπραξίας έπειθαν κάθε φορά, πως ήταν κοντά στην εξεύρεση επενδυτή για να γίνει το έργο και εξασφάλιζαν κι άλλη παράταση.
Μέχρι που μετατράπηκαν όλα σε ναυάγιο. Όχι το Ζηνωβία, επειδή είναι ίσως το μόνο που αποτελεί ακόμα πόλο έλξης για εκατοντάδες κάθε χρόνο τουρίστες αλλά και δύτες στην πόλη του Ζήνωνα.
Και εξαγγέλθηκε η προκήρυξη νέου διαγωνισμού, η οποία θα ισχύσει το 2016, αλλά και ο διαχωρισμός του έργου, χωριστά η μαρίνα και χωριστά το λιμάνι για να γίνει πιο ελκυστικό για ξένους επενδυτές.
Μάλιστα θα γίνει και πρόσληψη ομάδας συμβούλων για να αποφανθεί τι συμφέρει περισσότερο, ώστε τάχιστα να βρεθούν επενδυτές.
Κάνοντας το συνήγορο του διαβόλου, διερωτώμαι αν έκαναν αυτοκριτική όλοι όσοι μας παραμύθιαζαν τόσο καιρό και ανέβαζαν τον πήχη προσδοκίας των Σκαλιωτών, ότι θα είχαν λιμάνι -Μαρίνα ζηλευτά και όχι σαπιοσάνιδα στα οποία πηγαινοέρχεται ολόκληρη πόλη για χρόνια.
Αφού γνώριζαν πως δεν υπήρχε μία, όμως έκαναν Δεήσεις στον από μηχανής θεό να ανοίξει Πακτωλός χρημάτων από τον ουρανό και να βρέξει πρώτα χρήματα στις τσέπες τους κι έπειτα να επενδύσουν και στο έργο. Γιατί αυτό περίμεναν. Ένα χαζό επενδυτή να του πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες και να ανοίξει τις παλάμες του σκορπώντας χρήματα.
Και ο πιο ταπεινός θα σκεφτόταν γιατί να μην το κάνει απευθείας ο επενδυτής και θα έπρεπε να περάσει από κύματα κοινοπραξίας.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα γίνουν σοφότερος ενέργειες λιγότερο κραυγαλέες, για να προοδεύσει αυτή η πόλη της Λάρνακας, να παύσει να είναι ο για χρόνια φτωχός συγγενής και να δει καλύτερα οικονομικά μέρες, ώστε να μη διώχνει τα άξια τέκνα της στην εξεύρεση εργασίας σε άλλες πόλεις από τη δική τους.
Χάρυβδη