Δημοκρατία σημαίνει εξουσία και δύναμη η οποία πηγάζει από το λαό. Το ζήτημα όμως, είναι που καταλήγει αυτή η δύναμη της εξουσίας, η οποία, σε πολλές περιπτώσεις εκτρέφει πολιτικούς – λαμόγια.
Ορισμένα πολιτικά παιδάκια, νέα στο κουρμπέτι, προσπαθούν να διαβάζουν την κοινωνία μέσα από τα δικά τους μάτια, αγνά προς το παρόν, αλλά με προοπτική λαμογιοποίησης στο μέλλον.
Δυστυχώς χωρίς τα κόμματα, τα κύτταρα της κάθε άλλο παρά δημοκρατίας στον τόπο μας, η προώθηση ενός νεαρού πολιτικού είναι σχεδόν αδύνατη. Από τη στιγμή όμως, που θα ενταχθεί σε κάποιο κόμμα, τότε οι υποχρεώσεις είναι υποχρεώσεις…
Αρχίζουν να συμπεριφέρονται δηλαδή ωσάν να θεωρούν το εκλογικό σώμα ως δικό τους «ακίνητο».
Η αντίδραση αυτή, όπως και το πάθος με το οποίο προσπαθούν να κρατήσουν εγκλωβισμένους τους ψηφοφόρους στις δικές τους δεξαμενές, για να μην τους… πάρει το ποτάμι, είναι ουσιαστικά όψεις του ίδιου αλαζονικού τρόπου σκέψης, που βλέπει τους πολίτες απλά ως πρόβατα και στη συνέχεια ως ιδιοκτησία των διαφόρων σχηματισμών.
Η ιδιοκτησιακή αντίληψη έχει βέβαια και τις ρίζες της στο σύστημα πελατειακών σχέσεων του παρελθόντος του παρόντος και να είστε βέβαιοι και του μέλλοντος .
Ο παλαιοκομματισμός συχνά «εξαγόραζε» με το ρουσφέτι ολόκληρες οικογένειες, που τις θεωρούσε από την ώρα της συνδιαλλαγής ως «κλειδωμένες» αιώνια ψήφους.
Ξεχνούν όμως αυτοί, ότι η ψήφος είναι δανεική και οι πολίτες δεν είναι πρόβατα για να τους μαντρώνεις (εντάξει χαριτολογώντας το ανέφερα)…ειδικά τώρα, που όλοι συνειδητοποίησαν, ότι αυτό το σύστημα ήταν σάπιο και καταστροφικό.
Αν βέβαια βλέπεις τους ανθρώπους σαν πρόβατα είναι λογικό να αρχίζεις να συμπεριφέρεσαι σαν τσοπανόσκυλο ή λύκος.
Προφανώς κάποιοι θα επιθυμούσαν να κλειδώσουν τους ψηφοφόρους σε ένα δωμάτιο αποκλεισμένο από τον έξω κόσμο και να τους γεμίσουν το κεφάλι με τα ίδια χιλιοειπωμένα συνθήματα.
Οι σωστές και προοδευτικές κοινωνίες δεν λειτουργούν έτσι.
Η κοινωνία πρέπει κάποια στιγμή να ξυπνήσει. Δεν μπορεί να ανέχεται ανθρώπους, που με τις συμπεριφορές τους δεν τιμούν το ανθρώπινο είδος και θέλουν, όπως λένε να προσφέρουν στα κοινά.
Πρέπει να τους απαξιώνει όπου τους βρίσκει. Αυτός ο τόπος επιβάλλεται και πρέπει να έχει μέλλον. Το οφείλει η κοινωνία στα υγιώς σκεπτόμενα παιδιά της.
Κρατίνος