Παρακολούθησα χθες την αναμέτρηση των δύο αιωνίων για το πρωτάθλημα Futsal, βλέποντας τον αγώνα συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικός είναι ένας αγώνας χωρίς οπαδούς, δεν έχει αυτό τον παλμό αυτό το πάθος που πρέπει να έχουν όλοι οι αγώνες.
Δυστυχώς αρκετοί αγώνες διεξάγονται χωρίς οπαδούς λόγω τιμωρίας των ομάδων , και πραγματικά δεν είναι το ίδιο, χάνεται όλοι οι ουσία ενός αγώνα.
Είναι πραγματικά λυπηρό να χάνουμε τόσο όμορφες στιγμές , πού μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει λόγω κάποιον «ανεγκέφαλων» που δεν σέβονται τίποτα, είναι λυπηρό να διεξάγεται ένα ντέρμπι χωρίς παλμό.
Βλέποντας λοιπόν το χθεσινό παιχνίδι με τις άδειες κερκίδες , έφερα στο μυαλό μου σαν αντιστάθμισμα το παιχνίδι της Εθνικής , όπου βλέπαμε κόσμο, παλμό, και το σημαντικότερο οικογένειες και παιδιά μέσα στο γήπεδο , εικόνες που πραγματικά ομορφαίνουν το χώρο του αθλητισμού.
Το ποδόσφαιρο και γενικά κάθε αθλητικό γεγονός είναι μια γιορτή , και τι χρειάζεται για να είναι επιτυχημένη μια γιορτή μα φυσικά κόσμος. Ο οποίος πηγαίνει στο γήπεδο για να περάσει ευχάριστα βλέποντας τον αγώνα και όχι για να κινδυνεύσει γιατί κάποιοι παρεξηγούν τον ρόλο τους στο γήπεδο. Ας μπει επιτέλους ένα φρένο σε όλους αυτούς που κάνουν τα γήπεδα πεδία μάχης…