«Χειρότερους εχθρούς της Εκκλησίας από τους θρήσκους ανθρώπους δεν είδα ακόμα. Κύριε σώσον ημάς από τους ευσεβείς, δηλαδή ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους, διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότητα διεστραμμένη, η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό».
Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Μητροπολίτη Λεμεσού Αθανάσιο. Ίσως διαβάσατε κάποτε αυτή την ομιλία -που έγινε αν δεν κάνω λάθος τον Φεβρουάριο του 2014- και που όλως τυχαίως έπεσα σήμερα πάνω της.
Δεν σας κρύβω ότι τη διάβασα με πολύ ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Επίσης, δεν μπορώ να σας κρύψω ότι η σχέση μου με ιερείς, παπάδες, παπαδοπαίδια, ψαλτάδες και καντηλανάφτες δεν είναι καλή. Δεν τους πάω που λέμε με τίποτα.
Ωστόσο, σήμερα ήρθα λίγο πιο κοντά με τον Μητροπολίτη Λεμεσού, ο οποίος στη συγκεκριμένη ομιλία μας είπε ότι «οι θρήσκοι άνθρωποι είναι το πιο επικίνδυνο είδος μέσα στην εκκλησία».
Η συγκεκριμένη ομιλία, υπό τον τίτλο «Η θεραπεία από την αρρώστια του Φαρισαϊσμού», δημοσιεύτηκε στο agioritikovima.gr.
Συμφωνώ Πανιερώτατε μαζί σας…Ο Θεός να σε φυλάει από τους θρήσκους ανθρώπους, διότι θρήσκος άνθρωπος σημαίνει μία προσωπικότητα διεστραμμένη, η οποία ουδέποτε είχε προσωπική σχέση με τον Θεό.
Συμφωνώ ακόμα με το γεγονός ότι ο θρήσκος άνθρωπος, απλώς κάνει το καθήκον του απέναντι στην Εκκλησία, όμως, η σχέση του με το Θεό είναι σχεδόν αστεία.
Είμαι η Φήμη και σας μιλώ από προσωπική πείρα.
Είδα ανθρώπους του περιβάλλοντος μου να πηγαίνουν Εκκλησία κάθε Κυριακή, να νηστεύουν Χριστούγεννα, Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο και οποτεδήποτε τους προστάξει η Εκκλησία. Τους είδα να μεταλαμβάνουν το αίμα και το σώμα του Χριστού, να λαμβάνουν το Άγιο Φως την ημέρα της Ανάστασης και να το φυλάνε ως κόρην οφθαλμού για μέρες μη σβήσει.
Ξέρω ακόμα πως εξομολογούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και κάνουν μετάνοιες, γιατί λοξοδρόμησαν από το δρόμο προς της Βασιλεία του Θεού.
Έτσι τους λένε οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας…και τους επιβάλλουν και μια νηστεία κατακαλόκαιρο μπας και τους συγχωρήσει ο Θεός.
Άνθρωποι που δεν χάνουν ομιλία για ομιλία παπά, που αρέσκονται σε κηρύγματα, λες και δεν ξέρουν ποιο είναι το σωστό, το ηθικό. Άνθρωποι, που διαβάζουν κάθε βράδυ το ευαγγέλιο, αλλά από το πρωί της επόμενης μέρας κρίνουν και κατά κρίνουν του άλλους, χωρίς κανένα δισταγμό.
Άνθρωποι θρήσκοι, που γίνονται καθημερινά χειρότεροι και από δαίμονες και νομίζουν πως με πενήντα μετάνοιες και μισό πιάτο πατάτες την ημέρα θα καταφέρουν να πατήσουν έστω και ένα σκαλάκι από τη βασιλεία του Θεού.
Αυτοί οι άνθρωποι, που σου υποδεικνύουν καθημερνά τι πρέπει να κάνεις, για να σώσεις τη ψυχή σου, που μετράνε την πίστη σου στο Θεό αναλόγως με το πόσες μέρες νήστεψες και πόσες Κυριακές πήγες στην Εκκλησία…αυτοί, λοιπόν, δεν θα θεραπευτούν ποτέ, γιατί νομίζουν πως είναι κοντά στο Θεό.
Εμείς αμαρτωλοί, οι χαμένοι…ξέρουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί και μέσα από την αμαρτία μας προσπαθούμε να υπηρετήσουμε το καλό και το ηθικό, όπως το προστάζει η καρδιά μας.
Γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος, που να μην ξέρει, ποιο είναι το καλό και το κακό πάνω σε τούτη τη γη.
Εμείς οι αμαρτωλοί ακούμε το λόγο του Θεού μεσ’ την καρδιά μας. Και δεν πηγαίνουμε στις Εκκλησιές, φορώντας ωτοασπίδες και τηρώντας απλώς τους θρησκευτικούς τύπους.
Πως είναι δυνατό να προσεύχεσαι και να είσαι γεμάτος χολή εναντίον του άλλου; Πως είναι δυνατό να διαβάζεις το ευαγγέλιο και να μην δέχεσαι τον αδερφό σου; Γιατί δεν υπομένεις τον αδερφό σου; Γιατί δεν κάνεις υπομονή όπως σε δίδαξαν;
Εάν βλέπεις μέσα σου κακίες, ανιδιοτέλειες και πονηρίες, τότε τίποτα δεν έκανες και πρέπει να ανησυχείς. Γιατί δεν είναι δυνατό ο Χριστός να είναι μέσα στην καρδιά σου και να ‘σαι γεμάτος ξύδι.
Είπε, λοιπόν, ο Μητροπολίτης Αθανάσιος –και τον αγάπησα πολύ- ότι στο Άγιο Όρος έλεγαν: «Μη ρωτάς αν τρώω ψάρι. Τον ψαρά να μην φας και ψάρι φάε. Ή το λαδά να μην φας και φάε μία σταξιά λάδι».
Το να τρως τον άλλον καθημερινά από τη γλώσσα είναι πολύ χειρότερο από το να φας μία κουταλιά λάδι. Και όμως…κάποιοι επιμένουν και ζουν με εμμονές. «Τρώμε λάδι, δεν τρώμε λάδι. Τρώμε ψάρι, δεν τρώμε ψάρι».
Όλα αυτά τα αστεία, λοιπόν, κάνουν τους ανθρώπους που είναι εκτός Εκκλησίας, αλλά και τους δαίμονες, να γελάνε μαζί σας… άνθρωποι θρήσκοι.
Αν δεν καταφέρεις άνθρωπε θρήσκε να γίνεις ταπεινός και ισορροπημένος παράτα τα, γιατί είσαι άξιος πολλών δακρύων…
Η Φήμη εύχεται Καλά Χριστούγεννα, καλό Πάσχα και το κυριότερο καλή Ανάσταση στις ψυχές μας!
Φήμη