Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου, κατάφερε να πετύχει ένα μικρό θαύμα. Από ένα μικρό, ασήμαντο χωριατόπαιδο, κατάφερε να φτάσει στο ανώτατο αξίωμα του κόμματός του, με τρόπο που πραγματικά αξίζει το παραμύθι, που θα σας διηγηθώ.
Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, γεννήθηκε στο χωριό Αργάκα στην Πάφο το 1961.
Από μικρό δεν τον έπαιζαν πολύ οι φίλοι του και φρόντισε τόσο στο δημοτικό όσο και αργότερα στο γυμνάσιο, στην Πόλη Χρυσοχούς, να κατέχει διάφορα αξιώματα, ώστε να είναι πάντα απαραίτητος μέσα στις παρέες των συμμαθητών του.
Μια μέρα, λοιπόν, πήρε ένα μεγάλο ματογυάλι και αντί να κοιτάξει προς το Λατσί και συγκεκριμένα εκεί όπου διαθέτει τεράστια περιουσία, κοίταξε προς τη Λευκωσία. Του άρεσε τόσο πολύ, που χάραξε τον οδικό χάρτη της ζωής του.
Έβαλε πλώρη για σπουδές Οικονομικά και Λογιστική στο New York Institute of Technology (NYIT), στο Long Island της Νέας Υόρκης.
Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ως ένας από τους άριστους των αρίστων, όπως συνηθίζει να λέγει συνεχώς στους διορισμούς του ο μέντοράς του και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πήρε το ματογυάλι και από τις ΗΠΑ κοίταξε και πάλι προς τη Λευκωσία. Ο οδικός χάρτης της ζωής του είχε χαραχθεί για τα καλά.
Ανέλαβε, χωρίς ιδιαίτερο κόπο, Επαρχιακός Γραμματέας της νεολαίας του ΔΗΣΥ στην Πάφο. Πάλι, όμως, είχε πρόβλημα γατί δεν τον έπαιζαν πολύ οι φίλοι του. Ωστόσο, τώρα είχε και κάποιες σπουδές πίσω του, μη αμφισβητήσιμες.
Αποφάσισε, λοιπόν, έτσι για να τη σπάσει σ’ αυτούς που τον αμφισβητούσαν και δεν τον έκαναν παρέα ν’ αναλάβει Αντιπρόεδρος της Νεολαίας του κόμματος, όπως και έγινε.
Ακολούθως και στην προσπάθειά του να κάνει φίλους ή να τους κάνει να τον θέλουν άρχισε έναν μαραθώνιο, προσφέροντας τις υπηρεσίες του παντού.
Υπηρέτησε ως μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας της Κυπριακής Ένωσης Δήμων, ως Επίτιμος Γραμματέας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Πάφου, ως Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου «Ευαγόρας» της Πάφου, ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου και ως Πρόεδρος της Αντικαρκινικής Εταιρείας της περιοχής Χρυσοχούς.
Μετά απ’ όλα αυτά και αφού είδε ότι ο δρόμος που χάραξε προς τη Λευκωσία, ήταν ακόμα μακριά, αποφάσισε να κάνει το πρώτο μεγάλο πολιτικό βήμα του.
Το 1991 εξελέγη Δήμαρχος της Πόλης Χρυσοχούς, μια θέση την οποία κατείχε, μέχρι τον Μάη του 1996.
Πήρε και πάλι το ματογυάλι, διαπιστώνοντας με παράπονο ότι τα χρόνια περνούσαν και η Πόλη Χρυσοχούς στην οποία βρισκόταν απείχε αρκετά από τη διαδρομή, που χάραξε προς τη Λευκωσία.
Αποφάσισε, λοιπόν, να πάρει μιαν ανηφοριά να πάρει μονοπάτι, να πάρει το στρατί που πάει στη Λευκωσία.
Έβαλε υποψηφιότητα και εξελέγη βουλευτής του Δημοκρατικού Συναγερμού στην Πάφο, κάτι που σήμαινε ότι καθημερινά σχεδόν έπρεπε να δίνει το παρόν του στην Βουλή, στην πρωτεύουσα είτε το ήθελαν είτε όχι οι φίλοι του.
Το 1999 διορίστηκε Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων, στο οποίο υπηρέτησε μέχρι το 2003.
Είχε ριζώσει πλέον στη Λευκωσία. Άρα δεν χρειαζόταν πλέον το ματογυάλι μπορούσε να δει πλέον αυτό που ήθελε.
Τον Μάη του 2003 εξελέγη Αναπληρωτής Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού, φτάνοντας δύο βήματα μακριά από το στόχο του.
Μετά από μια σειρά αγώνες και λόγω της θέση, που κατείχε πλέον, οι φίλοι που τον αγνοούσαν, άρχισαν να τον πλησιάζουν και να επιδιώκουν την παρέα του.
Τον Μάη του 2013 έκανε το προτελευταίο βήμα του δρόμου που χάραξε. Ανέλαβε τα ηνία του ΔΗΣΥ ως ο νέος Πρόεδρος του κόμματος, μετά την εκλογή του Νίκου Αναστασιάδη, στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το επόμενο και τελευταίο βήμα του Αβέρωφ Νεοφύτου, μπορούν όλοι να το προβλέψουν.
Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Εκτός και αν δεν του κάνει τη χάρη ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας…
Κρατίνος