Υποφέρεις…το ξέρω. Η αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια σου καταρρακώθηκε τα τελευταία χρόνια. Τις νύχτες βλέπεις εφιάλτες. Φοβάσαι ότι μπορεί αύριο να είναι η μέρα που θα έρθει ο δικαστικός επιδότης να σου πάρει τα κλειδιά του σπιτιού σου. Βλέπεις άγνωστα νούμερα στο κινητό και τρέμεις να απαντήσεις μήπως και είναι η ηλεκτρική που έρχεται να σου κόψει το ρεύμα. Υποφέρεις…το ξέρω.
Φοβάσαι ότι θα ξυπνήσεις αύριο και το αυτοκίνητο θα θέλει να το γεμίσεις βενζίνη για να πάρεις τα παιδιά στο σχολείο και δεν θα έχεις λεφτά. Τρομοκρατείσαι μήπως και αρρωστήσει πάλι το μωρό σου και θα χρειαστεί ειδικά γάλατα, ειδικά φάρμακα τα οποία θα πρέπει να αγοράσεις. Υποφέρεις…το ξέρω..
Βλέπεις στη τηλεόραση κάποιους κουστουμαρισμένους να παρελαύνουν. Σου υπόσχονται ότι θα έρθει η ανάκαμψη. Μέσα σου όμως η αισιοδοξία πνίγεται πριν να καταλαγιάσει ο πόνος της ακρωτηριασμένης σου υπερηφάνειας. Γιατί ξέρεις πως ακόμα και με την ανάκαμψη τα χρέη σου είναι αδύνατο να εξοφληθούν. Ο εργοδότης σου θα συνεχίσει να ψευτοκλαίει για να σου δίνει ένα μισθό της πείνας. Υποφέρεις…το ξέρω..
Αναπολείς τις άλλες εποχές. Και εκείνες στις οποίες με τα δάνεια νόμιζες πως ήσουν πλούσιος αλλά και εκείνες τις εποχές, που δεν είχες χρέη αλλά με τα λιγοστά που έπαιρνες ένιωθες πλούσιος. Μάταια όμως… Φαντάζουν εικόνες από το μακρινό παρελθόν…προϊστορία για εσένα που σήμερα έχεις μπροστά σου το βουνό. Υποφέρεις…το ξέρω.
Ο ταξικός πόλεμος ξεκίνησε…κερδίζει ο μεγάλος… τα ηλεκτροσόκ της οικονομίας τα τελευταία 16 χρόνια από το ΧΑΚ μέχρι τη κατάρρευση της οικονομίας, πέτυχαν το σκοπό τους. Χωρίστηκαν οι πλούσιοι απο τους φτωχούς. Τα τζάκια από τις κουβέρτες. Τα πεντακοσάευρα από τα πεντάυερα. Κρίμα, γιατί αυτό που βιώνουμε δεν είναι οικονομική κρίση. Αλλά ταξικός διαχωρισμός. Γιατί όταν θα κάτσει ο κουρνιαχτός της οικονομικής ύφεσης, ακόμα και με ανάπτυξη, ο χρεωμένος θα παραμείνει χρεωμένος. Αυτός που άντεξε όμως το τσουνάμι θα γίνει πλουσιότερος. Και αυτός που προκάλεσε το τσουνάμι έγινε ήδη μεγιστάνας. Υποφέρεις…το ξέρω.
Με τη σφραγίδα όλων των κομμάτων, όλων των παρατάξεων και ιδεολογικών αποχρώσεων. Με την εγκληματική αμέλεια όλων των κρατικών αξιωματούχων. Με την βλακεία όλων μας που συμπαρασυρθήκαμε. Από όλους αυτούς όμως, μόνο εμείς θα πληρώσουμε το τίμημα.
Φόρεσε το κουστούμι σου…βάλε τα καλά σου… φόρεσε τη μάσκα το κλόουν να χώσεις τα δάκρυά σου και συνέχισε το διάβα σου φτωχέ μου ταξιδιώτη. Άλλοι αποφάσισαν για εσένα, χωρίς εσένα. Υποφέρεις…το ξέρω… και εγώ έτσι νιώθω… δεν είσαι μόνος… είμαστε πολλοί.
Σπάρτακος