Αν η σημερινή ένθεν και ένθεν περιδιάβαση των ηγετών δεν ήταν για καλό σκοπό, τότε με μεγάλη ευκολία θα την αποκαλούσα κοροϊδία. Δεν την αποκαλώ όμως ως τέτοια. Αντίθετα χαίρομαι και ας «έπιασα» το υπονοούμενο.
Δεν είμαι ούτε οικονομικός αναλυτής, ούτε πολιτικός, ούτε επικοινωνιολόγος. Όμως η απλή κοινή μου λογική με έκανε χθες να συνειδητοποιήσω τελεσίδικα ότι πολύ σύντομα θα κληθούμε στις κάλπες για κάποιο δημοψήφισμα. Οι λόγοι είναι απλοί.
Ο Αναστασιάδης εντέχνως έφυγε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων δήθεν λόγω Μπαρμπαρός. Ενός σεισμογραφικού πλοιαρίου το οποίο τι έκανε; Έρευνες. Εμείς φωνασκούσαμε για αυτό το πλοίο μιας χώρας όπως η Τουρκία που είναι μια πραγματική υπερδύναμη διαθέτουσα δορυφόρους και κάθε αξεσουάρ της τεχνολογίας και προσπαθούσαν να μας πλασάρουν ότι είχαν ανάγκη το Μπαρμπαρός να κάνουν τη δουλειά τους.
Φεύγει ο κακός Έρογλου συμπτωματικά με Μπαρμπαρός. Έρχεται ο Ακιντζή. Άξαφνα καθίσαμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «μάνι μάνι», ξεκινήσαμε τα πάρε-δώσε, τις αγκαλιές, τις ελιές, τα γλυκά, τους καφέδες.
Όχι αγαπητοί μου…η σημερινή μέρα δεν ήταν για σύσφιξη σχέσεων. Ένας Αναστασιάδης με τόσα χρόνια πείρα, δεν ήθελε να περπατήσει με τον Ακιντζή ένθεν και ένθεν για να «φιλέψουν». Η συγκεκριμένη μέρα ήταν για τους δημοσιογράφους. Για να μεταφέρουν για ακόμα μια φορά στον κόσμο το…κλίμα λύσης. Το κλίμα επανένωσης. Το κλίμα ομοψυχίας. Διάλεξε και Σάββατο…που δεν έχει ειδήσεις. Για να κάτσει όλος ο Κυπριακός λαός στις ειδήσεις της νύχτας και να δει την…προοπτική λύσης. Απόψε θα παίζει μόνο Cyprus-Vision και Eurovision.
Όσα και αν θα καταλογίσουμε στον Αναστασιάδη και παρά τα όσα του λάθη, ηλίθιος δεν είναι. Γνωρίζει ότι εάν πάμε ξανά σε δημοψήφισμα και πούμε ξανά ΟΧΙ, τότε θα είναι η τελευταία φορά που θα φτάσουμε κοντά στην όποια λύση του Κυπριακού. Γνωρίζει ότι ο διεθνής παράγοντας, όσο δίκαιο και να έχουμε δεν θα μας δώσει άλλη ευκαιρία.
Γνωρίζει τα λάθη του παρελθόντος. Την κακή διαχείριση της επικοινωνιακής πολιτικής του σχεδίου Αναν. Δεν θα κάνει τα ίδια λάθη με τότε. Ούτε θα ακολουθήσει την πολιτική Κληρίδη που κακά τα ψέματα ο άνθρωπος τότε στην ηλικία του δεν είχε πλέον το σθένος να αλωνίσει για να πείσει. Έκαμε αυτό που θεωρούσε σωστό και πήγε να το δώσει στο λαό, όμως τελικά ο σερβιτόρος έσπασε το πιάτο. Μπορεί και ορθώς.
Ο Αναστασιάδης ξέρει ότι αν μας πεί είτε για «πιστόλια στον κρόταφο» είτε «ναι ή διχοτόμηση», ο κόσμος δεν θα τον ακολουθήσει. Γιατί ο κόσμος αντιδρά κάπως περίεργα στα εκβιαστικά διλήμματα.
Ούτε θα κάνει το λάθος να έρθει σε μια μέρα και να μας πει δίνουμε αυτό παίρνουμε το άλλο. Γιατί τότε μπορεί να κλωτσήσουν. Όχι…ο Αναστασιάδης φόρεσε τα καλά του και τώρα ξεκίνησε να δώσει την παράσταση της ζωής του. Στη σκηνή βρίσκονται το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και κάποιοι μετριοπαθείς πολιτικοί του κέντρου.
Θα μας πάρει σιγά σιγά, ΜΟΕ με ΜΟΕ, βήμα βήμα, καφέ με καφέ. Να συνηθίσει ο εγκέφαλος μας την ιδέα ότι πάμε για λύση. Να πάρει ένα αέρα λύσης. Μόνο έτσι νιώθει, ορθά, ότι μπορεί κόψει το νήμα της νίκης. Γιατί δεν θέλει δημοψήφισμα με 50,1%. Ξέρει ότι η νίκη αυτή θα ήταν ήττα. Θέλει συντριπτικό αποτέλεσμα και αποδοχή.
Το μοναδικό σκοτεινό σημείο και το ξέρει και ο ίδιος είναι τα ζητήματα εγγυήσεων, εποίκων, στρατός, διεθνής προσωπικότητα. Που αυτά δεν θα τα λύσει με τον άλλο Λεμεσιανό Μουσταφά. Αυτά πρέπει να τα αποφασίσει ο Σουλτάνος τον Οκτώβριο στα Ηνωμένα Έθνη.
Νιώθει όμως κάποια ασφάλεια στα κοιτάσματα τα οποία ελαίω σταθερότητας στη περιοχή θα επέμβουν οι μεγάλοι και θα μεσολαβήσουν να βρεθεί η Σολομώντεια. Αυτό είναι το μεγάλο του στοίχημα. Παίζει ρέστα και ελπίζει.
Καλή παράσταση σε όλους, πραγματικά το εύχομαι από καρδιάς, όμως για να γυρίσει ο Σουλτάνος θέλει δουλειά πολλή…
Διογένης
You must be logged in to post a comment.