Και αυτό το καλοκαίρι στολίστηκε μαύρο για πολλές οικογένειες. Οι ανθρώπινες απώλειες και το αίμα στην άσφαλτο δεν έχουν τελειωμό. Πόσα άλλα ξημερώματα να κυκλοφορούν με ταχύτητα τα μαύρα μαντάτα;
Πόσες μάνες να βυθίζονται στο πένθος, χάνοντας τα βλαστάρια τους για μια τρέλα, ένα πάτημα στο γκάζι, μια απότομη στροφή, ένα λάθος φρενάρισμα, μια ξέφρενη βόλτα στη μία ρόδα, ή ακόμη και μια ασυνειδησία κάποιου άλλου οδηγού, ο οποίος την υστάτη αποφάσισε να στρίψει χωρίς την απαιτούμενη ένδειξη και χωρίς την απαραίτητη προσοχή για τους πεζούς ή άλλους οδηγούς που παρασύρουν, σε μια καταραμένη στιγμή.
Πόσοι ξένοι έρχονται στο νησί μας για διακοπές και αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο;
Μία είναι η κακή στιγμή, η οποία στιγματίζει αυτούς που μένουν με μια ανοικτή πληγή για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μια μάνα, ένας πατέρας, μία αδερφή, μια αγαπητικιά, απόγονοι, συγγενείς φίλοι. Κάθε απώλεια και μια σκιά.. Γκρίζα. Που σε συνοδεύει σε κάθε στιγμή. Σε Χαρές και λύπες. Σε επιτυχίες και αποτυχίες. Όταν η απώλεια είναι στον αχόρταγο Μολώχ της ασφάλτου, ο πόνος είναι ακόμα πιο αβάσταχτος και τα ΑΝ, ατέλειωτα για χρόνια. Είναι άδικο.
Πουθενά αστυνομία, παντού εξαγγελίες!
Οι διακηρύξεις της αστυνομίας για εκστρατείες με στόχο τη συμμόρφωση των οδηγών με τους κανόνες και το νόμο οδικής συμπεριφοράς και την πάταξη των θανατηφόρων δυστυχημάτων, μόνο επιτυχία δεν έχουν.Μόνο εκστρατείες ακούμε, μα αστυνομική παρουσία στους αυτοκινητοδρόμους δεν βλέπουμε. Σαββατοκύριακα, οι δρόμοι Λευκωσίας – Πρωταρά, Λευκωσίας – Λεμεσού και Λευκωσίας -Λάρνακας και αντίστροφα, η αστυνομική παρουσία ελάχιστη έως ανύπαρκτη.
Καθημερινές και Σαββατοκύριακα. Στους δρόμους των τουριστικών θέρετρων που πάντα υπήρχε ισχυρή κινητικότητα, ειδικά στην καρδία του καλοκαιριού φέτος με δυσκολία είναι αισθητή αυτή η παρουσία. Οι πολίτες χαλαρώνουν λόγω διακοπών, πίνουν κάτι παραπάνω, οι τουρίστες το ίδιο, με αποτέλεσμα όταν πιάνουν τιμόνι να είναι επικίνδυνοι.
Οι εξαιρέσεις της τροχαίας
Εξαίρεση ο κυκλικός κόμβος Ριζοελιάς κάθε Κυριακή όπου τα περιπολικά μετριούνται στα πέντε και οι αστυνομικοί κόβουν εκ περιτροπής τις λωρίδες. Εξαίρεση οι γέφυρες στη Λεμεσό, όπου καραδοκούν για το όριο ταχύτητας που είναι 80 και όλοι αγγίζουν τα 100. Εξαίρεση οι ποδοσφαιρικοί αγώνες και οι επίσημες επισκέψεις αξιωματούχων. Εκεί λες, που είναι όλοι αυτοί, τις υπόλοιπες μέρες;
Εξαίρεση η είσοδος και έξοδος της Λευκωσίας, εκεί που αρχίζουν και τελειώνουν οι τρεις λωρίδες. Και σου κάνουν νόημα, ενώ βρίσκεσαι στην τρίτη λωρίδα, να βρεθείς στην προστατευτική λωρίδα αριστερά, για να σε καταγγείλουν που παραβίασες το όριο ταχύτητας. Αψηφώντας τον κίνδυνο να προκαλέσεις τροχαίο, από φόβο που ξεπετάχτηκε μπροστά σου και από πανικό ότι δεν μπορείς να διακτινιστείς, ενώ διέρχονται δεκάδες οχήματα τις άλλες δύο λωρίδες.
Και πριν μας πείτε μηδενιστές, αυτά είναι μόνο λίγα και από την κάθε μέρα του καλοκαιριού, όπως επίσης διαπίστωση αρκετών πολιτών που ρωτήσαμε να μας πουν πόσες φορές είδαν αστυνομική περίπολο κατά τη διακίνηση τους από και προς τη θάλασσα ή το βουνό.
Προφανώς κάτι γίνεται λάθος και επιτρέπουμε στο Μολώχ της ασφάλτου να ρουφά αχόρταγα το αίμα νέων ανθρώπων, που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τα όνειρα τους και να χαρούν τη ζωή τους όπως ονειρεύονταν.