Η εκλογή του Μουσταφά Ακκιντζί σηματοδοτεί αναμφίβολα μια νέα εποχή στις προσπάθειες επίλυσης του κυπριακού.
Προσπάθειες, που αυτή τη φορά θα έχουν κατάληξη είτε θετική, είτε αρνητική.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, προειδοποίησε πολλές φορές ότι πιθανή απόρριψη ενός νέου σχεδίου λύσης, θα σημάνει «την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου».
Αυτό που έχει σημασία, λοιπόν, με δεδομένο την πολλά υποσχόμενη εκλογή Ακκιντζί, είναι η δημιουργία προϋποθέσεων, που θα δίνουν προοπτική, για σωστή λύση.
Αυτό απαιτεί σοβαρή δουλειά από την αρχή της διαδικασίας και ίσως οι μεσολαβητές να προσφέρουν καλύτερη υπηρεσία, με την όσο το δυνατό λιγότερη εμπλοκή τους.
Κατ’ αρχήν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να διασκεδάσει τις ανησυχίες που υπάρχουν και είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ των πολιτών.
Οι ανησυχίες αυτές εδράζονται στις πιέσεις, που κάποια στιγμή μπορεί να ασκηθούν, αλλά και στο ενδεχόμενο πιθανής νέας αποτυχίας ότι οι ευθύνες θα επιρριφθούν στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
Πρέπει ν’ αποβάλλει τα φοβικά σύνδρομα δεκαετιών και ν’ αναλογιστεί, που θα οδηγήσουν οι συμφωνίες, τις οποίες θα κάνει. Διότι αποτέλεσμα είτε το θέλει, είτε όχι, θα υπάρξει και θα είναι είτε θετικό, είτε αρνητικό.
Άρα, αυτό που πρέπει ν’ αποφασίσει πρωτίστως είναι αν θέλει να είναι Πρόεδρος της λύσης ή της διχοτόμησης.
Επίσης, Πρόεδρος μιας επιτυχημένης λύσης ή Πρόεδρος μιας ακόμα αποτυχημένης προσπάθειας για λύση.
Όπως και να έχουν τα πράγματα, ο Νίκος Αναστασιάδης έχει επωμισθεί το βαρύ φορτίο.
Η ιστορία θα καταγράψει αυτή τη φορά, μαζί με τα γεγονότα, τις υπευθυνότητες και τις ανευθυνότητες και ο Νίκος Αναστασιάδης θα είναι ο Πρόεδρος της λύσης ή ο Πρόεδρος της διχοτόμησης.
Μαζί με τον Πρόεδρο, όμως, την ευθύνη για αυτή την κατά πάσα πιθανότητα τελευταία προσπάθεια για επίλυση του κυπριακού θα φέρουν και οι πολίτες με το “ναι” και το “όχι” τους στην κατάληξη των διαπραγματεύσεων, που θα είναι το δημοψήφισμα.
Κρατίνος