Οι πολιτικοί επιχειρούν να περάσουν μια ρεαλιστική και πραγματιστική προσέγγιση του κυπριακού.
Προσπαθούν να μας εμφυτεύσουν στον εγκέφαλο πως η λύση είναι αναγκαία και ότι πρέπει να υπογραφεί τώρα ή ποτέ.
Ο κόσμος το ‘χει τύμπανο και ‘μείς κρυφό καμάρι. Προσπαθούν να μας ταΐσουν ξαναζεσταμένο φαγητό, με την επαναφορά του σχεδίου Ανάν.
Κάποτε θέταμε ως προϋπόθεση την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου.
Η αξιοπρεπέστατη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι αδιαμφισβήτητη διεθνώς και από το 1974 το κυπριακό κύριε Πρεσβευτή των ΗΠΑ είναι θέμα ΕΙΣΒΟΛΗΣ και ΚΑΤΟΧΗΣ.
Τι σημαίνει λοιπόν ρεαλισμός; Να δεχθεί η Κύπρος τα τετελεσμένα και να κάνει πίσω;
Ρεαλισμός είναι να άρει η ίδια το βάρος της παραβίασης του διεθνούς δίκαιου;
Και εν πάση περιπτώσει, αν νομίζει η Κυπριακή Δημοκρατία ότι αυτή είναι η ενδεδειγμένη πολιτική, γιατί δεν λαμβάνει την ευθύνη να την εφαρμόσει;
Προφανώς επειδή γνωρίζει πως αν το κάνει θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες.
Όσο παλιοκαιρίζει το κυπριακό καμία λύση δεν θα είναι η ενδεδειγμένη για τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα μας. Αυτό διαχέεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τέτοιο τρόπο, ώσπου ο λαός να το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό.
Υπενθυμίζουμε και θα το υπενθυμίζουμε όσο και αν χρειαστεί. Η Τουρκία είναι υπόλογη για την εισβολή και τον ακρωτηριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Είναι υπόλογη για τους πρόσφυγες και τους αγνοούμενους. Όπως είναι υπόλογη και για το ψευδοκράτος που συντηρεί στο νησί.
Να τα διαγράψουμε αυτά; Να τα ξεχάσουμε; Μήπως να ζητήσουμε και συγγνώμη που τα αναφέραμε όλα αυτά τα χρόνια;
Τι σημαίνει αναγκαία η ρεαλιστική προσέγγιση. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Είναι η αποδοχή μιας νέας εκδοχής του σχεδίου Ανάν, η οποία όλο και φαίνεται να πλησιάζει. Και υπέρ της οποίας προφανώς στρώνει το έδαφος ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, συνεπικουρούμενος από το ΑΚΕΛ.
Υπενθυμίζουμε ότι αυτό το σχέδιο το απέρριψε κατηγορηματικά ο κυπριακός λαός με δημοψήφισμα το 2004. Διερωτόμαστε αν δεν μετράει πλέον η ετυμηγορία των Ελληνοκυπριών ή αν πρέπει να ψηφίζουν μέχρι να ταχτούν υπέρ αυτού που θέλουν κάποιοι.
Τι λογική είναι αυτή, όμως, που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι αφού δεν κάνουν πίσω οι θύτες, ας κάνουν τα θύματα;
Αν θεωρεί η ηγεσία ότι ένα σχέδιο περίπου Ανάν είναι η ενδεικνυόμενη πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί, ας το πει ΞΕΚΑΘΑΡΑ.
Φήμη