Παγκόσμιος συγκλονισμός για άψυχο σώμα παιδιού που ξέβρασε η θάλασσα (προσοχή σκληρές εικόνες)

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΕΡΙΕΧΟΝΤΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΗΣΟΥΝ

Εδώ και μισή ώρα προσπαθώ να γράψω αυτό το άρθρο. Είναι το βάρος της υποχρέωσης ενημέρωσης, γιακάτι που οι λέξεις δύσκολα βρίσκονται για να περιγράψουν το δράμα.

Ένα μικρό παιδί, σχεδόν βρέφος βρέθηκε στα παράλια της Τουρκίας. Επέβαινε σε ένα καράβι που δεν άντεξε, με άλλους μετανάστες, που έφυγαν από τη Συρία λόγω της εγκληματικής οργάνωσης ISIS με προορισμό την ΚΩ.

Οι εικόνες από μόνες τους σε κάνουν να δακρύσεις. Γράψαμε πολλά για αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν και φεύγουν καταδιωκόμενοι από τον τόπο τους, γιατί κάποιοι κήρυξαν ιερό πόλεμο.

Θα αρκεστώ να γράψω μόνο κάτι. Είναι με θλίψη που παρατηρώ ανθρώπους να λεν ότι οι πρόσφυγες αυτοί είναι ανεπιθύμητοι. Ότι μας φτάνει η οικονομική μας κρίση δεν θέλουμε κι άλλους.

Εκεί, στον άμμο της θάλασσας που κείται νεκρό το άψυχο σώμα αυτού του παιδιού από την Συρία πρέπει να βρούμε τον ανθρωπισμό μας. Στην εικόνα αυτού του πλάσματος που δεν θα μεγαλώσει να ζήσει και να επιδιώξει τα όνειρά του.

Γιατί αυτό το μωρό δεν έφταιξε σε κανένα. Αυτή η ψυχή που σπαράζει η ανθρώπινη ψυχή στο κοίταγμά της, δεν μπορεί να είναι το κοιμητήριο του ανθρωπισμού μας αλλά η αναγέννηση της αγάπης μας.

Σε αυτούς λοιπόν που φωνάζουν και διαμαρτύρονται για τους «μουλλάες» που κατέκλεισαν τη Κύπρο, βρέστε μου μια απάντηση για αυτό το παιδί.

Απολογούμαι που έγραψα αυτό το άρθρο. Απολογούμαι που δημοσιεύω αυτή τη φωτογραφία και το βίντεο. Θα το παραδεχτώ…είναι με δάκρυα στα μάτια που το γράφω. Κλαίω σαν μωρό παιδί από την ώρα που αντίκρυσα αυτές τις φωτογραφίες γιατί σκέφτηκα ότι είμαι τυχερός που γεννήθηκα αλλού και δεν είναι το παιδί μου. Νιώθω μια ανακούφιση στο δράμα άλλου πατέρα. Μιας άλλης μάνας. Νιώθω την ασφάλεια του σπιτιού μου και του ψυγείου μου. Ντρέπομαι… Συγνώμη… Συγνώμη…

Διογένης