Πόσο μικρός είναι ο κόσμος τελικά. Ακούσαμε χίλιες δικαιολογίες, στην πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία των 200 χιλιάδων ευρώ και συγκεκριμένα την ανάληψή τους σε μετρητά, από την μητέρα Υπουργού της Ελληνικής Κυβέρνησης και μέλος του Σύριζα, Νάντιας Βαλαβάνη, λίγες ώρες πριν τα capital controls.
Διερωτήθηκα, αν είναι δυνατόν, να γίνονται τέτοιες συμπτώσεις.
Δηλαδή, λίγο πριν από μια μεγάλη απόφαση, για τις τσέπες ενός λαού, κάποιος να έχει προνομιακή πληροφόρηση και να γλιτώνει τα ζεστά ευρωπουλάκια του.
Σπάω το κεφάλι μου και προσπαθώ να βρω τι μου θυμίζει αυτή η ιστορία…
Έχω την εντύπωση ότι θυμίζει λίγο μια περίπτωση δική μας, αλλά δεν είμαι σίγουρη. Σαν να μου θυμίζει λίγο τις ημέρες, πριν από την θαρραλέα και επική απόφαση, για το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο.
Αν δεν κάνω λάθος, μου θυμίζει συγγενικά πρόσωπα του Προέδρου της Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη, τα οποία είδαν στον ύπνο τους ότι μπορεί να υπήρχε πρόβλημα, ρώτησαν το «πουλάκι» την επομένη για σιγουριά και τελικά έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό, κερδίζοντας στην ουσία εκατομμύρια.
Στην δική μας περίπτωση, καταβλήθηκε τεράστια προσπάθεια, να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, και συγκεκριμένα της μητέρας της κυρίας Βαλαβάνη, ερωτηθείσα η Υπουργός απάντησε με θράσος χιλίων πιθήκων.
«Δεν διαθέτω λογαριασμό στη συγκεκριμένη τράπεζα. Δεν έκανα καμία ανάληψη πριν από την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων».
Όταν ρωτήθηκε, αν συγγενικά της πρόσωπα απέσυραν χρήματα από τράπεζα, αποκάλυψε ότι η μητέρα της είναι 85 ετών, ότι δεν έχει στενές σχέσεις μαζί της -δηλαδή σχεδόν δεν την γνωρίζει- ότι έχει χρήματα επειδή εισέπραξε περισσότερα από ότι εκείνη από την πώληση του ξενοδοχείου τους και ότι παρά τα 85 της χρόνια είναι ικανή να διαχειρίζεται μόνη τα χρήματά της.
Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει αυτή η ιστορία…
Φήμη