Σαββατόβραδο και πάλι θα επιστρέψουμε σπίτι μας από τα εστιατόρια ή τα μπαρ και θα ανάψουμε μισομεθυσμένοι την τηλεόρασή μας, για να χαζέψουμε σε επανάληψη της ειδήσεις ή καμιά περιθωριακή εκπομπή με ένα «χαριτωμένο» πάνελ που παραληρεί και μέχρι τώρα νομίζαμε ότι η τρέλα του είναι εντελώς ακίνδυνη.
Νιώθουμε ασφαλείς και αισιόδοξοι; Η οικονομία πηγαίνει πρίμα, έτσι μας λένε και ίσως μας ψεκάζουν για να το νιώθουμε. Η Κύπρος πετάει, όπως πετούσαν οι πάλαι ποτέ μακαριστές Κυπριακές Αερογραμμές.
Ο λαός δεν έχει γνώση των αμείλικτών αριθμών και πιάνεται εύκολα κορόιδο από τις κούφιες υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις των ηγετών του ότι τέλος του 2015 θα βγούμε από το μνημόνιο. Και το ότι πιαστήκαμε κορόιδα, αποτελεί σήμερα το βασικό άλλοθι μας.
Η φρίκη, ωστόσο, παραμένει και κατά τα φαινόμενα θα είμαστε πρώτη γενιά, που θα παραδώσει την πατρίδα στα παιδιά της χειρότερη από ό,τι την παρέλαβε από τους γονείς της.
Ανάθεμα! Και τι να πρωτοαναθεματίσω; Τον άνεργο, που η απελπισία του γίνεται τυφλή οργή; Τον αγράμματο, που ξεγελιέται με τις μαγικές λύσεις και εμπιστεύεται όποιους τον κοροϊδεύουν πιο ανενδοίαστα μέσα στα μούτρα του;
Και τώρα κολυμπάμε σε έναν βοθρόλακκο. Με μια κυβέρνηση, η οποία πασχίζει να διατηρήσει τη λαϊκή ανοχή, απαρτιζόμενη από πολιτικούς, που έχουν επανειλημμένα διαψευστεί οικτρά στις εκτιμήσεις και στις υποσχέσεις τους.
Με μια αριστερή αντιπολίτευση, που επιμένει να αγνοεί όλα όσα έκανε -και έκανε πολλά στραβά και ανάποδα- όταν ήταν στην εξουσία.
Τώρα κολυμπάμε σε έναν βοθρόλακκο, που απειλεί ανά πάσα στιγμή να μας ρουφήξει. Κι εμείς κινδυνεύουμε κάθε μέρα να λιποψυχήσουμε και να αφεθούμε να πνιγούμε.
Διερωτώμαι ποιο θα είναι το όφελος εάν κάποια μέρα η κρίση τελειώσει, αλλά στο μεταξύ η κοινωνία μας θα έχει διαλυθεί;
Άραγε θα είναι παρηγοριά, που θα γλιτώσει η οικονομία της πατρίδας, αλλά στο μεταξύ θα ζούμε ανάμεσα σε κατεστραμμένους ανθρώπους;
Ας μην παρηγορούμαστε, λοιπόν, με τις φανφάρες για έξοδο από το μνημόνιο, που μας πλασάρουν καθημερινά.
Στεριά, μέχρι στιγμής, δεν διακρίνεται και δυστυχώς εμείς θα συνεχίσουμε να κολυμπάμε σε βοθρόλακκους, για πολλά χρόνια ακόμα.
Βαθιά ανάσα, βουτιά και μέσα με κλειστό το στόμα…μέχρι να συνηθίσουμε τα βρομόνερα. Μπας και εξαργυρώσουμε την προδοσία κάποιων με ένα καθαρό αύριο για τα παιδιά μας.
Φήμη