Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει την εισβολή. Τον ξεριζωμό του μισού πληθυσμού και την απώλεια των περιουσιών του. Την βίαιη απομάκρυνση ανθρώπων από τις γειτονιές που μεγάλωσαν και με τις οποίες είναι συνδεδεμένο το «είναι» τους.
41 χρόνια μετά και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί, απαγγέλλει Καβάφη στα εγκαίνια της έκθεσης αντικειμένων Γλαύκου Κληρίδη. Αναφέρεται στην Ιθάκη και στο μακρινό ταξίδι που διανύσαμε μέχρι σήμερα.
Πέρασε στα ψιλά. Αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία. Διερωτώμαι όμως εάν ο Νίκος Αναστασιάδης αναφερόταν σε Τούρκικο ποίημα, πως θα αντιδρούσαν οι πατριωτικοί ηγέτες του κέντρου. Με ποιους χαρακτηρισμούς και επίθετα θα του επιτίθοντο.
Το έγραψα ξανά. Είναι πολύ νωρίς να επιχειρηματολογούμε υπερ ή εναντίον μιας λύσης την οποία δεν γνωρίζουμε. Της οποίας οι παράμετροι ακόμα δεν συμφωνήθηκαν. Γιατί αυτός ο λαός και όλες οι πολιτικές του παρατάξεις, είναι υποχρεωμένες να συμβάλουν τα μέγιστα στην εξεύρεση μιας λύσης. Στη προώθηση της διαδικασίας των συνομιλιών. Όχι να ψηφίσουν ναι ή όχι. Αυτό είναι για μετά. Αλλά να προσπαθήσουν να ενισχύσουν τις προσπάθειες. Άλλωστε όλοι, ή μάλλον η συντριπτική πλειοψηφία, θέλει λύση.
Το τελευταίο καιρό πωλούνται πολλά συνθήματα. Είτε αυτά είναι ενωτικά, είτε αυτά είναι εναντίον της προσπάθειας η οποία ξεκίνησε.
Η χείριστη ερμηνεία που δίνεται προς τα έξω, είναι ότι ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, όπως και κάποιοι πολιτικοί του κέντρου, θέλουν την λύση, ενώ ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Συμμαχία δεν την επιθυμούν.
Αυτό είναι λάθος. Γιατί ο κάθε πολίτης αυτού του τόπου οφείλει να έχει κρίση και άποψη. Όταν και εάν έρθει κάποια λύση, αφού συμφωνηθεί κάτι, τότε ο λαός να την μελετήσει και να τοποθετηθεί κατά πόσον συμφωνεί ή όχι. Επιχειρηματολογώντας. Αιτιολογώντας. Όχι συνθηματολογώντας.
Εγώ προς το παρόν κρατώ την αναφορά στην Ιθάκη από τον Ακιντζί. Μπορεί να είναι θέατρο, μπορεί να το είπε με την ψυχή του. Χίλια δυο μπορεί. Αλλά εάν κάτι αντίστοιχο συνέβαινε από τον Νίκο Αναστασιάδη ή τον Άντρο Κυπριανού, κάποιοι θα ζητούσαν τον αποκεφαλισμό τους.
Η υπομονή είναι μεγάλη αρετή. Και η πρόωρη αντίδραση στο ενδεχόμενο μιας λύσης, με προβληματίζει. Γιατί εάν διαφωνείς σε κάτι το οποίο δεν γνωρίζεις, σημαίνει έχεις προαποφασίσει. Εάν έχεις προαποφασίσει, χωρίς να μελετήσει, σημαίνει είσαι επικίνδυνος και με αλλότρια κίνητρα. Το ίδιο ισχύει και για τους άλλους.
Σπάρτακος