Είναι τουλάχιστον αστείο να παρακολουθούμε συντονισμένη προσπάθεια από όλους, να ρίξουν το μπαλάκι της καταστροφής της οικονομίας αυτού του τόπου στους κακούς, τους κάκιστους, τους εγκληματίες, τους απρόσεχτους, τους εκμεταλλευτές developers. Δηλαδή στους επιχειρηματίες ανάπτυξης γης.
Κατασκευάσαμε ένα μεγάλο και ακριβό χαλί, κάτω από το οποίο ρίχνουμε ή και κρύβουμε όλες τις παθογένειες τις οποίες θα έπρεπε με σπουδή να μελετήσουμε και να αντιμετωπίσουμε.
Έχουμε ξεχάσει όλους εκείνους τους κτηματομεσίτες, που σαν μανιτάρια φύτρωναν χωρίς άδειες και πουλούσαν σε ανυποψίαστους επικίνδυνες νομικά οικοδομές. Από εργολάβους οι οποίοι τελούσαν σε πτώχευση, ακίνητα τα οποία ήταν υποθηκευμένα. Ο κτηματομεσίτης δεν είναι απλά αυτός ο οποίος συστήνει ή και προωθεί ένα ακίνητο. Είναι επιφορτισμένος με την αντικειμενική αξιολόγηση ενός ακινήτου και την πρόσδοση μιας αξίας. Αντ’ αυτού οι κτηματομεσίτες κατά την περίοδο της φούσκας των ακινήτων, λειτουργούσαν σαν πατρόνες που απλά εμπορεύονταν ακίνητα. Όχι όλοι. Αλλά τουλάχιστον η πλειοψηφία.
Έχουμε ξεχάσει εκείνους που δεν ξέρουν τη διαφορά του τούβλου από το μάρμαρο που λάδωναν τον κτίστη για να παριστάνουν τους developer. Έβαζαν την ταμπέλα του κτίστη και έκαναν τους ειδήμονες επι των οικοδομών.
Έχουμε ξεχάσει όλους εκείνους τους δικηγόρους που ενώ δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους σε δικαστήριο, έκαναν συμβόλαια πώλησης για τα οποία αδροπληρώνονταν χωρίς να κάνουν οποιουσδήποτε ελέγχους κατά πόσον αυτός που επιθυμούσε να αγοράσει ήταν έστω και κατά το ελάχιστο νομικά κατοχυρωμένος.
Έχουμε ξεχάσει τους εκτιμητές των τραπεζών, οι οποίοι εκτιμούσαν τα ακίνητα λες και είχαν πετρέλαια. Αποδίδοντας τους εξωφρενικές αξίες, παραπλανώντας τόσο τις τράπεζες όσο και τους επίδοξους αγοραστές-επενδυτές.
Έχουμε ξεχάσει τις διάτρητες διαδικασίες των τραπεζών, οι οποίες έδιναν σε κάθε ρακένδυτο, ανυπόδητο τάχα μου επενδυτή, εξωφρενικά δάνεια για να αγοράσουν 1, 2 και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερα ακίνητα. Στηριζόμενοι μόνο στις φαινομενικές αξίες των ακινήτων και όχι σε αυστηρά εισοδηματικά κριτήρια.
Έχουμε ξεχάσει την πρακτική των τραπεζών να δίνουν δάνειο στον αγοραστή μιας οικοδομής, ενώ ήδη το τεμάχιο στο οποίο ανεγέρθηκε η οικοδομή ήταν ήδη υποθήκη στον developer.
Έχουμε ξεχάσει τις μέχρι σήμερα χρονοβόρες και αστείες διαδικασίες της ίδιας αυτής της δημοκρατίας για σκοπούς τιτλοποίησης.
Έχουμε ξεχάσει την ενδεχόμενη ευθύνη του ίδιου του κτηματολογίου, να δέχεται κατάθεση πωλητηρίων εγγράφων, ενώ υπήρχαν σωρεία υποθηκών στο συγκεκριμένο ακίνητο. Ή τουλάχιστο να ενημερώνει το θύμα αγοραστή ότι «ξέρεις μεγάλε, εδώ τίτλο κινδυνεύεις να μην πάρεις. Για να δεχτούμε κατάθεση του συμβολαίου φέρε μας μια βεβαίωση απο τους πιστωτές οτι δέχονται να σου απαλλάξουν την οικοδομή σου».
Γιατί εάν το κράτος ερχόταν να σταματήσει τις ανωτέρω άρρωστες πρακτικές, ίσως να μην είχαμε κακούς developer. Ίσως να μην είχαμε εξαπατημένους αγοραστές.
Αλλά στη Κύπρο το πιο διαδεδομένο προϊόν μας δεν είναι η μπανάνες. Αλλά τα χαλιά. Χαλιά χρυσοκέντητα κάτω από τα οποία μάθαμε να κρύβουμε όλα μας τα προβλήματα. Σιεπάζουμεν τα, για να μην χρειαστούμε να κάνουμε τομές. Να τιμωρήσουμε δικούς μας. Να προστατεύσουμε πραγματικά τον κόσμο.
Ρίξτε τα προβλήματα κάτω από το χαλί Developers. Έτσι θα σωθούμε…μέχρι την επόμενη τραγωδία.
Διογένης