Είναι κάποια πράγματα τα οποία αδυνατώ να αντιληφθώ. Μετά από σκέψη και περισυλλογή κατέληξα στο συμπέρασμα ότι μάλλον «περιπέζουν μας».
Πριν καν καταλήξουμε σε μια συμφωνημένη λύση στις διαπραγματεύσεις, πριν καν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις, τα συνεργεία ξεκίνησαν να στήνουν πλατφόρμες. Τα τυπογραφία ξεκίνησαν να τυπώνουν πανό και οι ομιλίες ξεκίνησαν να γράφονται. Με μεγάλες λέξεις, εύηχα συνθήματα και συγκινητικές ατάκες. Μαντέλα η μια πλευρά, Γκάντι η άλλη.
Οι 2 πλατφόρμες του ναι και του όχι, έχουν στηθεί και ενώ όλοι μας αναμένουμε τις εξελίξεις, αυτοί ξεκίνησαν τις παρελάσεις.
Είναι τουλάχιστον αστείο, να βλέπεις τις δυο ομάδες, να συνθηματολογούν και να επιχειρηματολογούν επι τη βάση μιας απροσδιόριστης κατάληξης. Μιας αβέβαιης συνομολόγησης συμφωνίας.
Η μεν πλατφόρμα του μεγάλου ΟΧΙ φτάνει στο αισχρό σημείο να εισηγηθεί ότι λίγο πολύ είναι προδότες αυτοί που συνομιλούν και τα όσα ρίχνουν στο τραπέζι, η δε πλατφόρμα του ΝΑΙ πανηγυρίζει κάθε που ο Ακιντζί θα πιεί καφέ Κυπριακό και όχι Τούρκικο.
Σε κάνει να διερωτάσαι…μήπως η πλατφόρμα του ΟΧΙ θα στηρίξει το ΟΧΙ στην ΟΠΟΙΑ λύση μας φέρουν ενώπιον μας όσο καλή και εάν είναι, ενώ η πλατφόρμα του ΝΑΙ θα στηρίξει το ΝΑΙ σε ότι έκτρωμα μας κουβαλήσουν.
Ίσως τελικά αυτοί οι οποίοι ξεκίνησαν ήδη και στηρίζουν το ναι και ηγούνται αυτής της προσπάθειας να ράβουν κουστούμια για θέσεις ομοσπονδιακών καρεκλών; Ίσως τελικά αυτοί που ηγούνται του όχι, προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν τους όσους συμπατριώτες μας παραμένουν επιφυλακτικοί ή και φοβούνται τη λύση;
Μου θυμίζει την περίοδο του σχεδίου Ανάν. Μονοπωλούσε στη κάθε συζήτηση αλλά ελάχιστοι το είχαν διαβάσει και ακόμα πιο λίγοι το είχαν αντιληφθεί. Εκατέρωθεν.
Μακάρι να καταλήξουμε κάπου στις συνομιλίες. Και τότε θα έχουμε τον χρόνο να συζητήσουμε, να τσακωθούμε και μακάρι να έχουμε το δημοκρατικό δικαίωμα να ψηφίσουμε για μια λύση ή μη λύση του Κυπριακού.
Η πατρίδα μας όμως υποφέρει, όχι για τα εδάφη τα οποία έχει χάσει και έχει ακρωτηριαστεί. Αλλά για το ακρωτηριασμένο μας πνεύμα το οποίο απωλέσαμε εδώ και χρόνια. Μια κριτική σκέψη την οποία ουδέποτε καλλιεργούμε. Την υπομονή που ποτέ δεν μάθαμε να αναπτύσσουμε.
Εβγάτε στα μπαλκόνια μεγάλοι ηγέτες του ΝΑΙ και του ΟΧΙ. Βγάλτε λόγους μεγάλους με στόμφο. Ο λαός χειροκροτεί. Χαριεντιζούμαστε μόνοι μας είτε για τα μεγάλα ναι είτε για τα μεγάλα όχι τα οποία θα πούμε σε αυτό που ακόμα δεν γνωρίζουμε τι είναι.
Διογένης