Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε… Οι σκληροπυρηνικοί, προσκολλημένοι στο ΟΧΙ του 2004, μόλις το φεγγάρι είπε να γίνει μπλε, άρχισαν προθέρμανση.
Πρόεδρος «Αναν-στασιάδης», ο «Ανανιστής», ο «Ναινέκος» και άλλα επίθετα, που κάθε άλλο παρά πολιτικό πολιτισμό προάγουν.
Από την άλλη πλευρά, οι πατριώτες, οι «δεν ξεπουλώ τη γη μου» οι «Οχιές» και πολλά άλλα.
Πολιτικός πολιτισμός μια χώρας, που εδώ και 41 χρόνια προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της.
Πολιτικός πολιτισμός μιας χώρας, που έβλεπε παντού λαμογιές, μέχρι που διαπίστωσε ότι στο εσωτερικό της, τα λαμόγια είναι δεξιοτέχνες του είδους.
Πολιτικός πολιτισμός, με άκρατο φανατισμό ένθεν και ένθεν, από ανθρώπους πολιτικά ανώμαλους, αφού μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστούν κάποιοι, οι οποίοι, πριν δουν κρίνουν, επικρίνουν και κατακρίνουν.
Πολιτικός πολιτισμός από ανάπηρους ανθρώπους. Ανάπηρους όχι με την εικόνα που γνωρίζουμε, αλλά ανάπηρους στο μυαλό.
Πολιτικός πολιτισμός ανθρώπων με ακρωτηριασμένη γνώση, ακρωτηριασμένη άποψη, ακρωτηριασμένη λογική, είτε προς τη μια, είτε προς την άλλη κατεύθυνση.
Έχει σημασία ποιος είναι περισσότερο φανατικός, όταν ο φανατισμός είναι το ίδιο έντονος είτε από τη μια, είτε από την άλλη πλευρά ;
Θα φτάσουμε και εμείς στο σημείο, που έφτασαν οι φανατικοί έποικοι και ορισμένοι Τουρκοκύπριοι, να διαμαρτύρονται σφόδρα, για την θαρραλέα απόφαση του Μουσταφά Ακκιντζί να προχωρήσει στην αναγνώριση του δικαιώματος περιουσίας στους κατόχους των περιουσιών πριν το 1974.
Και αν οι έποικοι και μερίδα φανατικών Τουρκοκυπρίων έχει δίκαιο ν’ ανησυχεί, -ότι αν εφαρμοστεί η συγκεκριμένη απόφαση- θα σημαίνει ότι το 76% των περιουσιών στα κατεχόμενα θα επιστρέψει στους Ελληνοκύπριους, εμείς τι κάνουμε;
Θα πάμε με το μέρος τους, απλώς και μόνο, για να μη λυθεί το κυπριακό και αναφέρομαι στους υπερπατριώτες.
Η μήπως θα χειροκροτήσουμε και θα πούμε εσείς «από κει» στη θάλασσα, πάμε όλοι πίσω και δεν μας ενδιαφέρει τίποτα;
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι και όλοι δεν θα επιστρέψουμε και ότι η άλλη πλευρά συμπεριφέρεται με περίσσιο φανατισμό στο θέμα.
Ολοι όμως, στο τέλος θα κληθούμε να ζήσουμε μαζί και να συμβιώνουμε αρμονικά.
Όταν επικρατήσει η λογική τότε θα φανεί, αν η θαρραλέα απόφαση Ακκιντζί, αξίζει να προχωρήσει.
Στο παρόν στάδιο τουλάχιστον υπάρχει η βούληση και επιβάλλεται να προχωρήσει, για να υπάρξει ελπίδα στον τόπο και να κερδίσει επιτέλους η λογική τον άκρατο φανατισμό από κει και τη ανάπηρη πολιτική σκέψη του Όχι και του Ναι από δω.
Κρατίνος