Μου έχει πια γίνει συνήθεια τις τελευταίες νύχτες πριν πάω για ύπνο να ανεβαίνω στην ταράτσα του σπιτιού μου.
Και όχι για να μετρήσω τα αστέρια, αλλά για να ρίξω μια μάτια στον σκλαβωμένο Πενταδάχτυλο μας. Να δω αν η σημαία της ντροπής έχει σβήσει μια για πάντα. Το χάρηκα πολύ δυο μέρες που δεν άναψε και νευριάζω που την βλέπω ξανά αναμμένη.
Κάθε βράδυ που ανεβαίνω τα σκαλιά εύχομαι να έχουν και απόψε τεχνικό πρόβλημα στο ψευδοκράτος, να τους έχει καεί η γεννήτρια.
Δεν το κρύβω η χαρά ήταν ανείπωτη δυο μέρες που δεν ήταν αναμμένη. Όχι δεν την θέλουμε. Όχι δεν μπορεί όσο βρίσκεται εκεί να υπάρξει λύση του κυπριακού. Όχι αν δεν συμπεριληφθεί μέσα στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης δεν μπορούν να γίνουν βήματα προς την κοινή συγκατοίκηση.
Στο κάτω κάτω μην περιμένετε μόνο από την δική μας πλευρά να γίνουν βήματα. Κάνετε και εσείς κάτι. Δείξετε και εσείς ότι πραγματικά είσαστε διατεθειμένοι να την δουλέψουμε αυτή τη λύση και μην περιμένετε μόνο από εμάς.
Όχι ότι η καταστροφή της ψευδοσημαίας σας είναι υποχώρηση από μέρους σας, αλλά τουλάχιστον απαλλάξετε τον ελληνικότατο Πενταδάχτυλο από αυτό το δυσβάστακτο βάρος που κουβαλά χρόνια τώρα.
Δίκτυς ο Κνώσσιος