Μάρτιος 2013… Ένας πρωτόγνωρος πανικός που θύμιζε τις μέρες της εισβολής. Αβεβαιότητα. Φόβος. Απογοήτευση. Αποσβολωμένοι όλοι στις τηλεοράσεις και στους υπολογιστές ψάχναμε να μάθουμε τι πραγματικά συνέβηκε. Πως φτάσαμε ως εδώ… Στα ΜΜΕ είχε ήδη ξεκινήσει η παρέλαση. Οικονομολόγοι και δικηγόροι που ήταν καταχωνιασμένοι στα ράφια του Κυπριακού γίγνεσθαι με την ένδειξη «ασήμαντος», ξαφνικά μετατράπηκαν σε περισπούδαστοι εισηγητές… πολυπράγμονες… σωτήρες. Τα δε πολιτικά πρόσωπα μετατράπηκαν σε αυτό που πάντα ονειρευόντουσαν. Επιβήτορες του φακού και όλοι εμείς οι ιερόδουλες που με φτηνά λόγια σαγηνευόμασταν.
Τι είναι τα καταθετικά επιτόκια;
Αποτελεί το αντάλλαγμα που δίνει μια τράπεζα σε ένα καταθέτη για να κρατά τα λεφτά του και να τα χρησιμοποιεί. Αν ο καταθέτης ήθελε μόνο την ασφάλεια των λεφτών του θα μπορούσε να τα βάλει κάτω από το μαξιλάρι του ή σε καμιά κούζα και να τα προσέχει. Η Τράπεζα όμως, του υποσχόταν ότι θα του έδινε κάποιο αντίτιμο…το καταθετικό τόκο.
Μέχρι και το 2001-2002 η Κύπρος ήταν ένας επικίνδυνος προορισμός για το παγκόσμιο χρήμα. Μικρό νησί, εκτός Ευρώπης με τις ορδές του Αττίλα να κατακρατούν τα μισά εδάφη, με ελλοχεύουσα την απειλή για μια νέα επέμβαση. Μέχρι τότε οι Τράπεζες δέχονταν καταθέσεις στη πλειοψηφία από Κύπριους καταθέτες. Τους έδιναν ψηλά καταθετικά επιτόκια, τα οποία κέρδιζαν από τα δάνεια τα οποία παραχωρούνταν σε Κυπριακές επιχειρήσεις. Ένας κύκλος που η τράπεζα έπερνε από τον Γιαννή την κατάθεσή του, του υποσχόταν 5% επιτόκιο και δάνειζε τον Κωστή με 8%. Τα μαθηματικά ήταν εύκολα.
Το αναπάντεχο τότε συνέβηκε. Αυτή η μισο-Αραβική χώρα ριγμένη στο πέλαγο, ξαφνικά θα μπεί στον συνασπισμό μιας νέας Ευρωπαϊκής Συμμαχίας. Ξαφνικά οι Κυρπιακοί Τραπεζικοί λογαριασμοί, θα είχαν με ένα κουμπάκι διαβατήριο σε όλη την Ευρώπη. Το μαύρο χρήμα αποκτούσε δίοδο στα Ευρωπαϊκά Σαλόνια. Μια χώρα με ένα από τους χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές. Μια χώρα στην οποία μπορούσες να ανοίξεις τραπεζικό λογαριασμό με ψευδώνυμο. Χωρίς πολλές ερωτήσεις. Με ψηλά καταθετικά επιτόκια. Παράλληλα, επι διακυβέρνησης Τάσσου και Χριστόφια, τρέχαμε σαν τα καμήλια σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα τη Ρωσσία και υπογράφαμε συμφωνίες αποφυγής διπλής φορολόγησης.
Άξαφνα οι τράπεζές μας των μερικών δις, έγιναν ελέφαντες διαχειριζόμενοι πολλά δις ευρώ. Οι τράπεζες όμως εξακολουθούσαν και υπόσχονταν ψηλά καταθετικά επιτόκια. Που θα έβρισκαν όλους αυτούς τους τόκους να τους δώσουν στους μεγαλοκαρχαρίες καταθέτες τους.
Ξεκίνησε τότε το όργιο. Δώστε δάνεια αβέρτα. Πείστε τον κόσμο να πάρει το χρήμα σε δάνεια για να έχουμε πίσω επιτόκια. Οι κτίστες έγιναν Developer. Οι μικροεπιχειρήσεις προσπάθησαν να φτάσουν το Σιακόλα. Τα διπλοκάμπινα ανταλλάγηκαν MercedE για να πηγαίνουν περίπατο τα Σαββατοκύριακα. Το σουβλάκι έγινε μεζές και ο μεζές, ψαρομεζές και ο ψαρομεζές αστακομαρακονάδες. Η ζιβανία σαμπάνια. Το weekend στο Πρωταρά μετατράπηκε σε διήμερο για shopping στας Αθήνας ή στο Μιλάνο. Τουλάχιστο μια φορά το χρόνο διακοπές στο εξωτερικό. Τα Rothmans έγιναν Κουβανέζικα πούρα. Ο καφενές καφετέρια, το casio έγινε rolex. Οι «ρότσοι» έγιναν επενδυτικά φιλέτα και τα εκτρώματα που κτίζονταν σε μερικούς μήνες μετατράπηκαν σε holiday homes. Το σπίτι μου σπιτάκι μου σε οκέλλα μου προεδρικό μου με κάμποσες Φιλιππινεζούες. Οι τιμές των ακινήτων εκτοξεύτηκαν και ο νους μας θεωρούσε ότι τα ακίνητα δεν χάνουν ποτέ. Γέμισαν τα ταμεία του κράτους απο ΦΠΑ και φόρους και εμείς χαριεντιζόμασταν πως έχουμε δυνατή οικονομία και πλεονάσματα.
Οι Τράπεζες άνοιγαν υποκαταστήματα μέχρι και τη Ζιμπάπουε για να δώσουν ακόμα περισσότερα δάνεια, έτσι ώστε ο ισολογισμός τους να έδειχνε ότι κερδίζουν και ότι μπορούν να πληρώσουν τους καταθέτες.
Παράλληλα αγόραζαν ομόλογα χωρών όπως η Ελλάδα, που επειδή η πιστοληπτική τους ικανότητα ήταν χαμηλή στα πρόθυρα χρεοκοπίας, έδιναν πολλαπλάσιο τόκο από τις χώρες με πιστοληπτική ικανότητα ΑΑΑ (Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο). 1% το ομόλογο της Γερμανίας, 7% της Ελλάδας. Έπερναν αυτό της Ελλάδας για να καλύψουν τους τόκους που έπρεπε να πληρώσουν τους καταθέτες τους. Μια οικονομία Καζίνο όπως το είπε και ο Γάλλος, Μοσκοβίτσι
Μια μέρα όμως το όργιο τέλειωσε… Χριστόφιας δέχθηκε απομείωση των Ελληνικών ομολόγων ρίχνοντας τορίπλη στην Κυπριακή Οικονομία και τα μαύρα των ξένων έλειψαν. Κάποιος έπρεπε να πληρώσει το λογαριασμό… τρέξαμε στους Ευρωπαίους για δανεικά. Μας έχεσαν, μας ταπείνωσαν και μας είπαν ότι πρέπει να δεχθούμε κούρεμα. Δηλαδή οι τράπεζες να έπρεπε να πληρώσουν λιγότερα στους καταθέτες αφού δεν διέθεταν ρευστότητα λόγω των ανωτέρω πρακτικών. Οι ίδιοι δεν ήσαν διατεθειμένοι να ξεπληρώσουν όλο αυτό το μαύρο χρήμα, όλο αυτό το όργιο μιας δεκαετίας, ενώ αυτοί ήταν σε λιτότητα.
Γίναμε τότε όλοι φουστανελλάδες…θυμηθήκαμε το Μεταξά, το Λαζόπουλο, τον Τάσσο, τον Λεωνίδα και φωνάξαμε Μολών Λαβέ. ΟΧΙ. Βγαίναμε στους δρόμους και τάζαμε Κυπριακά αγγούρια στη Μέρκελ…Έκλεισαν 2 τράπεζες και άνθρωποι που δεν έφταιξαν σε τίποτε, που μάζευαν καταθέσεις σαν στάλες του ιδρώτα τους, τα έχασαν σχεδόν όλα.
Οι σοφιστές πολιτικοί μας δεν μπόρεσαν ούτε τότε ούτε μέχρι σήμερα να μας πουν την αλήθεια…Μας καθοδήγησαν όλους στου Βγενόπουλο, στη Focus, στο Βατοπέδι, στα δάνεια μεγάλων επιχειρήσεων τάχα πως αυτοί φταιν, για να αποποιηθούν των δικών τους εγκληματικών παραλείψεων και λαθών. Πως μπορούσαν να ρίξουν φταίξιμο στο ιερό σύμβολο του Κέντρου τον Τάσσο, ότι τον καιρό που μάζευαν τα δις δεν φρόντισαν να περιορίσουν τις τράπεζες από το να «σιωνώνουν» καταθετικά επιτόκια. Όχι…τη παντιέρα του Τάσσου τη θέλαμε για να ανεβούμε στο λόφο του προεδρικού. Η δε αντιπολίτευση τι να πει; Ότι διοικούσε 10 χρόνια και διέλυσε την οικονομία γιατί κανένας εξ αυτών δεν είχε την παραμικρή ιδέα του τι συνέβαινε. Ότι κανένας δεν προέβλεψε το μέγα κακό; Ότι κανένας δεν υπολόγισε ότι τα δις αυτά των καταθέσεων σε συνδιασμό με τα επιτόκια ήταν μια ατομική βόμβα;
2 χρόνια μετά…και το προϊόν με τις μεγαλύτερες πωλήσεις εξακολουθεί να είναι η φουστανέλα. Τα σπαθιά μας και τα πατριωτικά μας όχι. Με μια κοινή γνώμη που σαν ναρκωμένοι θεατές φωνάζουν και ζητούν αίμα στο Κολοσσαίο του Ρίκκου, της Γιωρκάτζη, του Κληρίδη, του Δημητριάδη, του Χριστόφια, του Νίκαρου.
2 Χρόνια μετά…και ακόμα δεν συνειδητοποιήσαμε τι μας οδήγησε στη καταστροφή. Η μονοτοκία της πολιτικής… η μετριότητα… Όλοι μας ψάχνουμε…τους αποδιοπομπαίους τράγους και οι υπόλοιποι εμείς… “Τράγοι και Μαϊμούδες”.
You must be logged in to post a comment.