Το τελευταίο ενάμιση χρόνο γίναμε όλοι μάρτυρες του μεγαλύτερου Game Theory που έγινε ποτέ στην Ευρώπη, με θύμα φυσικά την Ελλάδα. Και ενώ όλοι θεωρούσαν ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης ήταν ο ειδήμονας αυτών των τακτικών, εντούτοις, οι Ευρωπαίοι, χωρίς να φανεί έκαμαν την μεγαλύτερη ανατροπή των τελευταίων 50 χρόνων στην Ευρώπη χωρίς κανένας να το καταλάβει.
Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Ο Σαμαράς ήταν ο πρώτος αντιμνημονιακός στην Ελλάδα. Αξέχαστες θα παραμείνουν οι αρχικές του τοποθετήσεις εναντίον ενός προγράμματος διάσωσης και η δριμεία επίθεση που εξαπέλυσε τότε εναντίον του Γεώργιου Παπανδρέου που ένταξε την Ελλάδα στο μηχανισμό σταθερότητας. Όταν όμως ο Παπανδρέου έβλεπε έναν έναν τους βουλευτές του να αποσκιρτούν, η Ευρώπη τότε τι έκανε. Έκατσε τον Σαμαρά σε ένα δωμάτιο (η γνωστή κόντρα τότε με Αναστασιάδη) και ανάγκασε και την Νέα Δημοκρατία να αποδεχθούν να στηρίξουν τα μνημονιακά νομοσχέδια.
Όταν και η Νέα Δημοκρατία λύγισε…τότε εμφανίστηκε μια νεά αριστερή δύναμη της οποίας ηγείτο ένα νέο παιδί…ο Αλέξης Τσίπρας. Στους μήνες και χρόνια που ακολούθησαν, ο Αντώνης Σαμαράς, ο άλλοτε αντιμνημονιακός, αναγκάστηκε και εφάρμοσε σκληρά μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας και ήταν όπως τον χαρακτήριζαν ο πιο πιστός εφαρμοστής του μνημονίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως μεγάλωνε μέρα με την μέρα. Γιατί τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόζονταν έδωσαν έρεισμα στο Τσίπρα να πολιτευτεί με φιλολαϊκά συνθήματα.
Επι Σαμαρά τα μνημονιακά νομοσχέδια ψηφίζονταν με οριακή πλειοψηφία στην Βουλή των Ελλήνων. Με ένα ΠΑΣΟΚ που εξαφανίστηκε και μια Νέα Δημοκρατία που έχασε την πρωτιά και ξεκίνησε την βουτιά. Το κομβικό σημείο του όλου «παιχνιδιού» των Ευρωπαίων ήταν το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Εκεί ξεκίνησε να ξετυλίγεται το master plan τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Εκεί ο Σαμαράς αντιλήφθηκε ότι αργά η γρήγορα θα έχανε την πρωθυπουργική καρέκλα, την οποία θα παρέδιδε στο Τσίπρα. Έγινε τότε κάτι το πολύ ξαφνικό. Αντί να έρθουν οι Ευρωπαίοι και να δώσουν στον Σαμαρά εκείνο το «κάτι» που θα τον έκανε Θεό στην Ελλάδα, π.χ. ελάφρυνση του χρέους, τον πίεσαν ακόμα παραπάνω. Δεν θα στοίχιζε τίποτα στους Ευρωπαίους να κούρευαν ξανά κάποια από τα χρέη και να στείλουν το μήνυμα ότι η συνετή διακυβέρνηση Σαμαρά που εφάρμοζε το μνημόνιο, ανταμείβεται. Με μια τέτοια κίνηση θα ανέβαζαν το Σαμαρά και θα τον κρατούσαν για ακόμα λίγο στη διακυβέρνηση της χώρας. Όχι…τον πίεσαν…σχεδόν τον έδιωξαν από την καρέκλα του πρωθυπουργού για να τον διαδεχθεί ο Τσίπρας…
Γνώριζαν αυτοί ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να αντέξει εκτός ευρώ. Γνώριζαν ότι παρά τους λαϊκισμούς του Τσίπρα ότι στο τέλος θα έκανε ότι έκαναν και προηγούμενοι του. Θα λύγιζε…
Ξεκίνησε η διαπραγμάτευση και δεν έκαναν οι Ευρωπαίοι ούτε ίντζα πίσω. Αντιθέτως, ενώ στην αρχή υποδέχθηκαν το Τσίπρα με κάποια γλυκύτητα, όταν είδαν ότι δεν θα λύγιζε εύκολα, τον πήραν μέχρι το τέλος. Γονάτισαν την Ελλάδα για να γονατίσει ο Τσίπρας. Και γονάτισε.
Τώρα; Τι κατάφεραν οι Ευρωπαίοι; Εκεί που τα μνημονιακά νομοσχέδια ψηφίζονταν με χίλια δυο ζόρια, εκεί που το ΣΥΡΙΖΑ μεγάλωνε μέρα με τη μέρα και απειλούσε την σταθερότητα του μνημονίου…ψηφίζονται ΟΛΑ με πλειοψηφίες άνω των 200 βουλευτών. Κατάφεραν και ανάγκασαν την πιο απορριπτική μερίδα των Ελλήνων, το ΣΥΡΙΖΑ, να υποκύψουν και να ψηφίζουν μαζί με τους άλλους που έβριζαν, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Με ψήφους πρωτοφανείς για τα Ελληνικά δεδομένα.
Αντί να δυναμώσουν τον Σαμαρά, άφησαν τον Τσίπρα να έρθει για να τον βάλουν και εκείνο στην ίδια μέγγενη. Γιατί τώρα δεν έχουν πλέον να ανησυχούν ότι θα «βλαστήσει» νέο κόμμα και να υπόσχεται σχίσιμο των μνημονίων. Πλέον αυτούς που θα τα έσχιζαν τους έβαλαν και τα σερβίρουν. Κατάφεραν και από απλή πλειοψηφία στη Βουλή, τώρα παίρνουν σχεδόν ομοφωνία. Μέχρι και τον Λαζόπουλο ανάγκασαν να μιλά πλέον ανοικτά για το οτι δεν υπήρχε άλλη λύση. Μιλάμε για…ντρίπλα Messi που δεν πήρε πρέφα κανένας.
Αυτό κι αν ήταν Game Theory…Όχι Βαρουφάκης Plan…Merkel Plan….
Διογένης