Τα απόλυτο αδιέξοδο από τη μία, δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη Δημοκρατία, από την άλλη.
Το νομοσχέδιο που ψήφισε η Βουλή, για το ωράριο των καταστημάτων, για άλλους είναι καταστροφικό και για άλλους ευεργετικό.
Μέση λύση, η οποία να ικανοποιεί και τις δύο πλευρές, φαίνεται να μην υπάρχει και δικαίως υπάρχουν διαμαρτυρίες, διότι η κάθε πλευρά θεωρεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ότι πλήττονται τα συμφέροντά τους.
Εν αναμονή, λοιπόν, της γνωμάτευσης του Γενικού Εισαγγελέα, η οποία δεν θ’ αργήσει, είναι καλό η κυβέρνηση να κάνει δεύτερες σκέψεις, ώστε να μην οδηγηθεί σε μετωπική σύγκρουση με την απόφαση της πλειοψηφίας της Βουλής.
Λύση πχ θα ήταν, αν κριθεί αντισυνταγματικός ο νόμος, που κατά πάσα πιθανότητα έτσι θα γίνει, να προχωρήσει σε αναφορά προς το Ανώτατο Δικαστήριο.
Όσο, λοιπόν, θα εκκρεμεί η εξέταση της υπόθεσης, μπορεί να εκδώσει διάταγμα λειτουργίας των καταστημάτων, γι’ αποφυγή της επιστροφής στον αναχρονιστικό νόμο του 2006, που τα καταστήματα έκλειναν τις Κυριακές και Τετάρτη – Σάββατο μετά τη 1.30.
Κάτι τέτοιο, ίσως, τελικά να βόλευε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που θα μπορούν να ισχυριστούν στους ψηφοφόρους τους, ότι πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση και πέρασαν από τη βουλή αυτό που ζητούσαν οι μικρομεσαίοι.
Παράλληλα, θα γίνει και η δουλειά της κυβέρνησης, ώστε να μην απολυθούν όλοι αυτοί οι υπάλληλοι, που εξήγγειλε πρόσφατα μεγαλοεπιχειρηματίας, η παρέμβαση του οποίου, στο κρατικό ραδιόφωνο, παρέπεμπε σε άλλες εποχές και άλλα καθεστώτα.
Κρατίνος