Λούης Πατσαλίδης – ο γελωτοποιός της ελπίδας

Στην απεραντοσύνη της μπανανίας που ζούμε… στην αστείρευτη αχαπαροσύνη που διακατέχει τους περισσότερους από εμάς… στο απόλυτο μαύρο που καλλιεργείται απο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης… στην απογοήτευση που κυρίευσε τις ψυχές όλων μας για ένα καλύτερο αύριο… στο κοινωνικό έγκλημα της ατιμωρησίας για τους όσους σπάραξαν και ασέλγησαν βίαια σε αυτό χρυσοπράσινο φύλλο… ο Λούης Πατσαλίδης εξακολουθεί να παραμένει μια όαση και φάρος ελπίδας για αφύπνιση αυτών που υπνώττουν είτε στους θώκους είτε στους καναπέδες.

Αν και πολλοί προσπάθησαν να κάμουν τη σύγκριση, με τίποτε δεν θα παρομοίαζα τον Λούη Πατσαλίδη με τον Λάκη Λαζόπουλο. Γιατί ο δεύτερος, χρησιμοποίησε την οξυδέρκεια του πνεύματος του και τα ευφυολογήματα για να παρέχει πολιτική στήριξη και προώθηση συγκεκριμένης πολιτικής παράταξης στην Ελλάδα. Για να εμπεδώσει στο λαό τα δικά του πολιτικά πιστεύω. Εκμεταλλεύτηκε την εμπιστοσύνη του κόσμου και την τιμή που του έκανε να τον παρακολουθεί και κατέστη δούρειος ίππος της προπαγάνδας που καλλιεργούσε. Όχι ο Λούης Πατσαλίδης, τουλάχιστο μέχρι σήμερα, φαίνεται και δείχνει να είναι έντιμος, αγνός και πολλά υποσχόμενος.

Αυτό το οποίο πετυχαίνει ο Λούης Πατσαλίδης, είναι η με χιούμορ αφύπνιση ενός κοιμώμενου λαού, ναρκωμένου και ηδονιζόμενου στις σειρήνες των πολιτικών φατριών, κομμάτων, που κυβερνούν αυτό το τόπο.

Γράφονται πολλά άρθρα κριτικής, τόσο από τη σελίδα μας αλλά και από πάρα πολλούς αρθρογράφους, που με εντιμότητα προσπαθούν να κτυπήσουν το σάπιο, το κατεστημένο. Μα πάνω από όλα να υπενθυμίσουν σε όλους ότι από εμάς τους πολίτες ξεκινά το πρόβλημα και σε εμάς καταλήγει. Ο Λούης όμως, χωρίς να χρησιμοποιεί περισπούδαστες λογοτεχνικές εκφράσεις, χωρίς να χρειάζεται να επιχειρηματολογεί για ώρες για να αντιληφθεί κάποιος την βλακεία που κουβαλούμε στον εγκέφαλο όλοι μας, καταφέρνει να μας εμπεδώσει και να στείλει τα σωστά μηνύματα. Ασχολείται με τον Κυπραίο… το σπάνιο αυτό κατασκεύασμα του Θεού που με τα χέρια του σκοτώνει το μέλλον του.

Με ταπεινότητα, αυτοσαρκασμό, πάντοτε ευδιάθετος, αλλά και με μια σπάνια τετραγωνική λογική αποτελεί το λίκνο της ελπίδας για αφύπνιση του λαού.

Δεν χρειαζόμαστε πολιτικούς σαν το Λούη Πατσαλίδη. Χρειαζόμαστε όμως πάρα πολλούς Πατσαλίδιδες ανάμεσά μας, μπας και κάποτε ξυπνήσουμε σε αυτό το τόπο και σταματήσουμε να τρώμε κουτόχορτο.

Σπάρτακος