Σαν ναρκωμένοι, περνούμε ώρες δοξάζοντας αυτό το νέο Θεό που λέγεται facebook, αυτή τη νέοεξελισσόμενη μαγεία που λέγεται τεχνολογία. Τα «έξυπνα» κινητά, είδος πρώτης ανάγκης και μεγάλη η θλίψη όταν μας τελειώσει η μπαταρία ή οταν δεν βρίσκουμε δίκτυο για να ενωθούμε.
Μια τεχνολογία που αντί να μας φέρνει πιο κοντά όπως πολλοί νομίζουν, μας απομακρύνει ακόμα περισσότερο.
Παλιά είχε ο κάθε ένας μας 5-10 φίλους με τους οποίους κανόνιζε να βρεθεί, να διασκεδάσει, να πει τα δικά του, να χαλαρώσει. Σήμερα οι 5-10 πραγματικοί φίλοι έγιναν χιλιάδες, σε μια κούρσα ποιος θα έχει τους περισσότερους. Ποιος θα κάνει και δεύτερο και τρίτο προφίλ.
Παντά θυμόσουν τα γενέθλια του φίλου σου και αυτός ένιωθε ξεχωριστός. Η τεχνολογία όμως μας πρόλαβε. Σε ενημερώνει το σύστημα μπας και ξεχάσεις κανένα. Σήμερα τα γενέθλια γίνονται πονοκέφαλος γιατί οι χιλιάδες ψεύτικοι φίλοι σου, σου εύχονται από το πρωί μέχρι το βράδυ μεσω facebook. Κάποιοι που θέλουν να κάνουν και τους έξυπνους, σε παίρνουν τηλέφωνο τάχα πως τα θυμήθηκαν τα γενέθλιά σου.
Χρίστος Ψύλλου…Ένας άνθρωπος που πέθανε πριν μερικά χρόνια. Ένα νέο παιδί, γιατί από τις φωτογραφίες που μας έστειλαν οι αναγνώστες μας δεν φαίνεται να υπερβαίνει τα 30 του. Δυστυχώς όμως, η τραγωδία του θανάτου αυτού του νέου παιδιού, έρχεται να ενισχυθεί από την τραγωδία της σύγχρονής μας κοινωνίας. Αφού οι πραγματικοί του φίλοι δεν έχουν ανάγκη να γνωρίζουν ότι πέθανε, οι διαδικτυακοί του φίλοι, θυμήθηκαν τα γενέθλιά του και έστειλαν στο νεκρό ευχές για χρόνια πολλά…
Τρομάζω να σκεφτώ πως θα καταλήξει αυτή η κοινωνία στην οποία ζούμε…
You must be logged in to post a comment.