Όπως και στο ταγκό, για μια ύποπτη συναλλαγή απαιτούνται δύο υποκείμενα: εκείνο που παίρνει την πρωτοβουλία κι εκείνο που την αποδέχεται, εκείνο που δίνει και εκείνο που παίρνει.
Η αλήθεια είναι ότι σε αυτόν το δύσμοιρο τόπο έχει καλλιεργηθεί μια κουλτούρα διαφθοράς που έχει διαποτίσει το πνεύμα των πολιτών. Όταν οι πολίτες δυσκολεύονται να ορίσουν την διαφθορά, τα πράγματα βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο.
Σε αυτό το κλίμα συλλογικής συνενοχής, κανείς δεν αισθάνεται πραγματικά την ανάγκη να αναγνωρίσει τις ευθύνες του και να κάνει επιτέλους τη διαφορά. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης κυριαρχεί το ιδεολόγημα του συμψηφισμού: σε μια κοινωνία όπου σχεδόν όλοι είναι διεφθαρμένοι κανείς τελικά δεν είναι διεφθαρμένος!
Από τη στιγμή που το κράτος δεν καταρρέει, που δεν πτωχεύει, που δεν μαστίζεται από ακραία φαινόμενα(λέμε τώρα), η διαφθορά, ο άγραφος νόμος της βρωμιάς, μπορεί να συνεχίζει το έργο του!
Καθένας τώρα περιορίζεται να διεκδικεί το μερίδιό του από το τεράστιο παιχνίδι της παρανομίας και των επιλήψιμων συναλλαγών.
Όποιος θίγει παθολογικά προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας, καταδικάζεται στο περιθώριο. Γιατί στην Μπανανία μας κυβερνά μια υπερκομματική εξουσία, που ονομάζεται διαφθορά. Αποτέλεσμά της είναι η απογοητευτική εικόνα μιας χώρας στην οποία κυριαρχούν οι μετριότητες, οι ευνοημένοι από την τύχη, οι κυνικοί και οι θρασείς.
Η αισθητική κατάντια κάποιων πόλεων, η γενικευμένη αναξιοκρατία στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η ηθική στέρηση, η εκπαιδευτική καθυστέρηση, ο τσαμπουκάς, η απουσία παραγωγικού, δημιουργικού, πρωτότυπου έργου, είναι μερικά μόνο από τα εκατοντάδες απότοκα της κυπριακής διαφθοράς.
Αν, με λίγα λόγια, ήθελαν κάποιοι να δώσουν τέλος στη διαρκή κυπριακή ντεκαντάνς, θα έπρεπε να αρχίσουν από εκεί, από το τέρας της διαφθοράς που διαβρώνει τα πάντα και καθιστά τη χώρα εντελώς αναξιόπιστη σε όλα τα επίπεδα!