Κάποιοι έσπευσαν να διαψεύσουν την αποκλειστική είδηση της σελίδας μας, αναφορικά με την τελεσίδικη απόφαση κάποιων δυνάμεων του κέντρου, πρωτοστατούντος του Μάριου Κάρογιαν, για τη δημιουργία νέου κόμματος. Δεν θα σχολιάσω ούτε την ποιότητα των πηγών που επικαλέστηκαν, ούτε τα κίνητρα της διάψευσής τους. Αυτό το οποίο πλέον ξεκαθαρίζει μέρα παρά μέρα είναι η επιβεβαίωση ότι όλα κινούνται προς την κατεύθυνση δημιουργίας ενός νέου κεντρώου πολιτικού κόμματος.
Τις τελευταίες μέρες, στενοί συνεργάτες του Νικόλα Παπαδόπουλου εξαπέλυσαν μύδρους εναντίον όσων σχεδιάζουν αυτή τη νέα κίνηση, παραπέμποντας σε αρνάκια που αμα φύγουν από το μαντρί τους τρων οι λύκοι, παραπέμποντας σε γκρεμούς μεταξύ ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ, άλλοι έφτασαν στο σημείο να επικαλεστούν και τις αρχές του Μακαρίου.
Εάν το νέο κόμμα θα είναι καλή ή κακή ιδέα, μόνο η κάλπη μπορεί να το αναδείξει. Το ερώτημα είναι κατά πόσο πέτυχε ή απέτυχε ο Νικόλας Παπαδόπουλος σαν νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ από την εκλογή του και εντεύθεν.
Η σκληρή στάση του στο Κυπριακό, που είναι και ο βασικός και ουσιαστικός λόγος απόσχισης, έχει προβληματίσει αρκετά από τα παραδοσιακά στελέχη του ευρύτερου κέντρου. Μέχρι σήμερα και ενώ οι εξελίξεις και οι διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό τρέχουν, εντούτοις ο ίδιος ο Νικόλας Παπαδόπουλος και οι συνεργάτες του δεν βρήκαν ούτε και ένα θετικό στοιχείο. Διατήρησαν μια θέση σκληρής ρητορικής έναντι των όσων διαδραματίζονται, αντιπαρατάσσοντας συνθηματολογία παρά επιχειρηματολογία. Στη σύγχρονη πιο απαιτητική κοινωνία, ο λαός παρά το γεγονός ότι δεν συμπαθεί ιδιαιτέρως την λύση του εφικτού, εντούτοις αντιμετωπίζει με προβληματισμό την συνθηματολογία του ευκταίου. Ένας από τους βασικούς λόγους του προβληματισμού αυτού, είναι ότι κυβέρνησε τη χώρα και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος κακά τα ψέματα υποστήριζε μια πιο σκληρή γραμμή στο Κυπριακό από τους τελευταίους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, χωρίς όμως επιτυχή κατάληξη και λύση. Ούτε καν υπήρχε ορατός ορίζοντας επιτυχούς κατάληξης και λύσης επι προεδρίας του. Περαιτέρω, ακόμα και στην αντίληψη των μετριοπαθών απορριπτικών του κέντρου, σήμερα πλανάται το ερώτημα «αν όχι αυτή η λύση, τότε τι και πως;»
Παράλληλα, η εκλογή του Νικόλα Παπαδόπουλου κάθε άλλο παρά ηρεμία δεν πρόσφερε στο χώρο του ΔΗΚΟ. Προχώρησε σπασμωδικά στην περιθωριοποίηση των αντιφρονούντων της πολιτικής του, παραπέμποντας σε εκδικητικές τάσεις, φέρνοντας στο προσκήνιο άτομα όπως ο Χρύσης Παντελίδης και Χριστιάνα Ερωτοκρίτου. Ένας από τα εντονότερα παραδείγματα, είναι ο επιθέσεις που εξαπέλυσε η δεύτερη, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της προς τους Υπουργούς του ΔΗΚΟ, προκαλώντας αντιδράσεις και σηματοδοτώντας την έναρξη ενός ψυχροπολεμικού κλίματος κλικκών, παρά σε προσπάθεια ενότητας. Ακόμα και όσοι διαφωνούσαν προεκλογικά με τον Νικόλα Παπαδόπουλο, ιδιαιτέρως ο Μάριος Κάρογιαν, μετά την ήττα στις εκλογές έδειξαν όλοι διάθεση σύμπνοιας και ενότητας. Καρογιάν, Βότσης, Κυριακίδου, παρά την πικρία τους, εντούτοις αρχικά φάνηκαν να αποδέχονται το αποτέλεσμα των εκλογών, θέλοντας να αφήσουν πίσω τους τις αντιπαραθέσεις. Παρά τούτο, ο Νικόλας Παπαδόπουλος και οι συν αυτώ, από νωρίς έτριξαν τα δόντια θέλοντας να περάσουν το μήνυμα ότι «εμείς πλέον κάνουμε κουμάντο», πράγμα που εκνεύρισε ακόμα και υποστηρικτές του Νικόλα Παπαδόπουλου.
Τέλος, η προεκλογική συνταύτιση της ομάδας Παπαδόπουλου με τον Σάββα Βέργα αποτελεί ίσως το μελανότερο σημείο της προεδρίας του. Η παρουσία και η αξέχαστη ομιλία του «υπασπιστή» του Νικόλα, Χρύση Παντελίδη, κατά την προεκλογική του Σάββα Βέργα δεν είναι κάτι που εύκολα ξεπερνίεται. Η διαλεύκανση του σοβαρότερου ίσως σκανδάλου στην ιστορία της Δημοκρατίας με την κατάχρηση εκ μέρους του Βέργα, σε συνδυασμό με τα όσα έντονα ακούγονταν για το τι συνέβηκε στις κάλπες της Πάφου στις εσωκομματικές, ξεχείλισαν το ποτήρι και των πλέον μετριοπαθών και αποστασιοποιηθέντων. Γιατί είναι πολλοί που και πλέον δημόσια αναφέρουν ότι ο Νικόλας είναι πρόεδρος λόγω Πάφου και της … «στήριξης» Βέργα.
Η συνέχεια στους δέκτες σας…
Διογένης