Αν και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κρατήσω αποστάσεις από το κλίμα της επικείμενης πολιτικής αναμέτρησης στην Ελλάδα, αναλογιζόμενος το εύρος του εκτροχιασμού στο οποίο οδηγήθηκε τις μέρες του δημοψηφίσματος, θεωρώ ηθικά αναγκαίο να διατυπώσω μια θέση με την οποία ελπίζω να συμφωνήσουν πολλοί.
Οι τόνοι ασφαλώς έπεσαν καθώς είναι πλέον σαφές ότι η μητέρα πατρίδα και ας λέει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ότι πρέπει να κόψουμε τους ομφάλιους λώρους, εισέρχεται σε μια δύσκολη τριετία όπου θ΄ απαιτηθεί πρωτίστως ενότητα και σύμπνοια σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για κίβδηλες μεταμορφώσεις, για εύσχημη αποδόμηση της αλήθειας και για μεταβίβαση ευθυνών σε παράγοντες και παραμέτρους που κινούνται στα όρια μεταξύ εθνο- λαϊκισμού και φαντασίας.
Οι μάσκες έχουν πέσει. Πάρα πολλοί Έλληνες , μήνες τώρα, σήκωσαν το βάρος μιας ευθύνης που δεν τους αναλογεί, στο βαθμό που θέλουν να τους καταλογίσουν οι πολιτικοί για να την διώξουν από πάνω τους.
Αυτή τη στιγμή οι πολίτες, που έχουν να κάνουν με μια παρέα πολιτικών οι οποίοι αν μαζεύονταν σε κάποιο θέατρο σκιών θα ζήλευε ακόμα και ο καραγκιόζης, υφίστανται ένα απόλυτα διχαστικό bullying , από τους θιασώτες της αντίστασης κατά πάντων και δια πάντων.
Και τώρα που τα ψέματα και οι ελπίδες στέρεψαν, καλούνται ν’ αναλάβουν ένα ακόμη δυσκολότερο ρόλο. Με ψυχραιμία και σύνεση, να αποτιμήσουν την κατάσταση και να βοηθήσουν στο μέτρο των δυνατοτήτων τους ο καθένας, στην επανεκκίνηση της δυναμικής του τόπου.
Μακριά από φανατισμούς και πικρόχολες υποσημειώσεις. Άλλωστε τέτοιου είδους πρακτικές αποδείχθηκε ότι δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα.
Κρατίνος