Τελικά η Σία Αναγνωστοπούλου έλαβε Υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Η γνωστή μας Σία, ανέλαβε καθήκοντα αρμόδιας στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών για τις Ευρωπαϊκές υποθέσεις και βεβαίως, μια από αυτές θα είναι και το Κυπριακό, ως καθαρά Ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Η κυρία Αναγνωστοπούλου σε πολλές περιπτώσεις στήριξε την κατά καιρούς νέα πρωτοβουλία του «διεθνούς παράγοντα», για ολική επαναφορά του σχεδίου Ανάν στο Κυπριακό.
Το 2004, εκείνη την ιδιαίτερα θερμή – λόγω δημοψηφίσματος- περίοδο στην Κύπρο, κατέβαλλε τεράστιες προσπάθειες να πείσει την Ελληνοκυπριακή και την Ελλαδική αριστερά για την αναγκαιότητα αποδοχής του Σχεδίου Ανάν.
Το βιογραφικό της, εξακολουθεί να βρίσκεται αναρτημένο σε ιστοσελίδα του Παντείου Πανεπιστημίου και αναφέρεται ως «υπεύθυνη της ερευνητικής ομάδας του Υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου για θέματα που αφορούν την Τουρκία και την Τουρκοκυπριακή κοινότητα», κατά την τελευταία τριετία της διακυβέρνησης Κληρίδη, όταν Υπουργός Εξωτερικών διατελούσε ο Γιαννάκης Κασουλίδης.
Σε άρθρο της που δημοσίευσε η εφημερίδα Αυγή στις 4/4/2004 (εκφραστικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα), έδιδε ένα σύντομο ιστορικό των γεγονότων που οδήγησαν στη Λουκέρνη, υπό τον τότε Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο.
Αναφέρει συγκεκριμένα:
α) «Στη συνάντηση της Χάγης τον Μάρτιο 2003 η ελληνοκυπριακή πλευρά με την πλήρη συναίνεση της Ελλάδας αποδέχεται το Σχέδιο ως βάση διαπραγμάτευσης. Η τουρκοκυπριακή πλευρά με τη συναίνεση της Τουρκίας απορρίπτει το Σχέδιο».
β) «Η διπλωματική, λόγω Χάγης, απομόνωση της Τουρκίας, η απόγνωση των Τουρκοκυπρίων, λόγω της μη ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί με τους Ελληνοκύπριους, ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου τόσο στην Τουρκία όσο και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Τους κρίσιμους μήνες μεταξύ Απριλίου-Δεκεμβρίου 2003 οι ζυμώσεις είναι δραματικές στην τουρκική/τουρκοκυπριακή πλευρά, ζυμώσεις που οδηγούν στην ανατροπή των εθνικών προτεραιοτήτων της Τουρκίας: το Κυπριακό από μείζον εθνικό πρόβλημα γίνεται δευτερεύον. Μείζον εθνικό πρόβλημα γίνεται η ευρωπαϊκή ένταξη. Οι τουρκοκυπριακές εκλογές του Δεκεμβρίου 2003 αποδεικνύουν του λόγου το αληθές».
γ) «Ακολουθεί η Νέα Υόρκη και η αποδοχή της δεσμευτικής διαδικασίας που επιβάλλουν τα Ηνωμένα Έθνη. Αυτά σε γενικές γραμμές είναι τα σημαντικά γεγονότα μέχρι τη Λουκέρνη όπου συναντώνται οι δύο πλευρές: μια ελληνική / ελληνοκυπριακή πλευρά που επίσημα αποδέχεται το Σχέδιο και επιμένει στην εξασφάλιση της λειτουργικότητας και βιωσιμότητας της λύσης, και μια τουρκική / τουρκοκυπριακή πλευρά που από το μείζον εθνικό πρόβλημα – Κύπρος έχει περάσει στο μείζον εθνικό πρόβλημα – Ευρώπη».
Μετά, κατά την εξιστόρησή της, ακολουθεί η Λουκέρνη όπου ο «κακός» και «εθνικιστής» για την ίδια Τάσσος Παπαδόπουλος, ανατρέπει όλον τον σχεδιασμό, «εκθέτει» την Ελληνο-κυπριακή πλευρά, η οποία ανταλλάσσει ρόλους με την «αδιάλλακτη» Τουρκία και απομονώνεται.
Κρατίνος