Όσα συμβαίνουν γύρω μας, ξεφεύγουν από τη σφαίρα τη λογικής και πολλές φορές μας δίδεται η εντύπωση ότι τα κοσμοϊστορικά γεγονότα που ζούμε, κάποια στιγμή θα τελειώσουν και θα δώσουν τη θέση τους στην απόλυτα φυσιολογική ζωή, που είχαμε.
Δηλαδή, στην πλήρη κάλυψη των σκανδάλων, διότι σκάνδαλα είχαμε και πριν από μια πενταετία, απλώς τώρα που στέρεψε η πηγή του χρήματος να ρέει χρήμα, ο ένας «ξελερώνει» στην καθομιλουμένη τον άλλον.
Αυτή η περίοδος που ζούμε, έκπληκτοι από όσα συμβαίνουν γύρω μας και για τα οποία θα θέλαμε δέκα Γενικούς Εισαγγελείς και δέκα φυλακές, θυμίζει τόσο μα τόσο πολύ πόσο επίκαιρός είναι ο Προμηθέας Δεσμώτης του Αισχύλου.
Κάθε φράση του μιλά για το παρόν μας, χρησιμοποιώντας τον μύθο σαν επίφαση, για να εξυψώσει το εφήμερο.
Αντανακλά το σήμερα που ζούμε! Αυτό το καλοκαίρι -που σε λίγο θ’ αποχαιρετίσουμε- ο «υπερβολικά» επίκαιρος λόγος του Αισχύλου, ύμνος στη Δημοκρατία, θα ακουστεί με διαφορετικό τρόπο στις ζωές μας.
Όπως ο απείθαρχος Τιτάνας Προμηθέας, αμφισβητούσε την εξουσία του Δία, χαρίζοντας τη φωτιά στους ανθρώπους. Η τιμωρία μας ως λαού θα είναι αμείλικτη.
Με διαταγή του πατέρα των θεών θα εγκατασταθούμε έξω από μια τράπεζα ( ο Τιτάνας είχε δεθεί σ’ έναν άγριο βράχο, στα πέρατα του κόσμου) και όπως εκείνος δεν σταματούσε να καταφέρεται κατά της εξουσίας, εξαγριώνοντας τον Δία, που τον καταπόντισε στα Τάρταρα, έτσι και μείς, δυνατοί και αλύγιστοι θα διεκδικούμε αυτό που μας στέρησαν.
Την οικονομική ευχέρεια μας πίσω. Την ευμάρειά μας. Τα καγιέν και τα τετραγωνικάκια μας, πεντακόσια στον αριθμό.
Τραγωδία στο έργο μας, μάλιστα, με φιλοσοφικό και πολιτικό υπόβαθρο, το ποιητικό αριστούργημα του Αισχύλου μιλά για …την ελεύθερη βούληση και την αμφισβήτηση της εξουσίας. Εμείς τι θα κάνουμε; Θα αμφισβητήσουμε την εξουσία;
Ο Προμηθέας της τραγωδίας μας, κραύγαζε πάντα ότι η αμφισβήτηση της εξουσίας είναι ένα δημιουργικό ξέσπασμα της ελεύθερης βούλησης. Εμείς έχουμε βούληση; Εμείς ρεαλιστές αν ζητούμε το αδύνατο;
Όλα θα φανούν πολύ σύντομα στην δική μας τραγωδία, όταν θα παίρνουν κάποιοι τα σπίτια μας ένα – ένα και τα μπόνους θα μοιράζονται, αυτή τη φορά, ως επιβράβευση των τακτικών ελιγμών της εξουσίας, που μας έφερε με απόλυτα ομαλό τρόπο στην κατάντια μας.
Μια κατάντια, που κοιτάμε από τον καναπέ μας, προσπαθώντας να πείσουμε τον εαυτό μας ότι ίσως μπορούμε να γίνουμε ή να μοιάσουμε, έστω και λίγο, στον Τιτάνα Προμηθέα.
Κρατίνος