Η τέχνη της βρωμιάς;

Άλλοι το συνδυάζουν με την υγιή αντίδραση της κοινωνίας, διότι λένε πως , αν μια περιοχή, έχει τους τοίχους της γραμμένους και μουτζουρωμένους, τότε είναι υγιής.

Στην περίπτωση του τοίχου μπροστά από το Σατυρικό Θέατρο στην Λεωφόρο Λάρνακος, στη Λευκωσία, όμως, δεν ξέρω αν μιλάμε για βρωμιές και για μουντζούρες ή για την λεγόμενη ”τέχνη του δρόμου” ή ”street art”.

68a50d2a72d97b2c047f300bf708de14d7fa61870b64cf7ebd31f40473e591fe

Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που είδα στο περιτοίχισμα στον δρόμο μπροστά από το θέατρο μπορεί κάποιος να το ανεχτεί.

Η πρώτη, αλλά και κύρια μορφή της street art, είναι το γνωστό σε όλους μας graffiti, το οποίο όμως τις περισσότερες φορές καταλήγει σε κακοgraffiti με αποτέλεσμα τις μουντζούρες στους τοίχους.

Δέχομαι ότι μπορεί ν’ αποτελεί μορφή έκφρασης κοινωνικοπολιτικών και επαναστατικών απόψεων. Δεν με ενοχλεί. Δημοκρατία έχουμε και ο καθένας μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα.

Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι μπορεί αύριο κάποιοι λεγόμενοι καλλιτέχνες να το κάνουν στον τοίχο του σπιτιού μου.

Εκεί θα ξεπεράσουν τα όρια, διότι “η ελευθερία του ενός σταματά εκεί που αρχίζουν να θίγονται τα όρια της ελευθερίας των άλλων”.

07eea70750bbf80970b94127671db8c514b303d67edd9daa20d8f16b978fa67e

Δεν γνωρίζω, επίσης, αν το Σατυρικό Θέατρο μπορεί και ανέχεται ή ενθαρρύνει ή προκρίνει τέτοιους είδους καλλιτεχνικές απόψεις. Αν το κάνει, σημαίνει ότι η τέχνη και ο πολιτισμός μας ίσως χρειάζονται έναν επαναπροσδιορισμό και οι «καλλιτέχνες» του τοίχου, οι «graffiti», οι «street art» χρειάζονται εντατικά μαθήματα, όχι όμως στον δικό μου τοίχο.

Κρατίνος