Μεγάλη Τετάρτη, 23 Απριλίου 2003.
Χιλιάδες Τουρκοκύπριοι, μετά από έντονες κινητοποιήσεις, καταφέρνουν τα πρώτα ρήγματα στο τείχος της ντροπής, το τείχος Αττίλα, που διατηρεί τη Λευκωσία, ως τη μοναδική μοιρασμένη πρωτεύουσα στον Κόσμο.
Μετά το σοκ που υπέστη η πλευρά μας, απροετοίμαστη να δεχθεί έστω και με διατυπώσεις, διακίνηση μεταξύ των ελευθέρων και των κατεχομένων περιοχών, αρχίζει σιγά σιγά και μέρα με τη μέρα όσο μεγάλωνε ο αριθμός ένθεν και ένθεν, ν’ αντιλαμβάνεται ότι κάτι γίνεται, κάτι αλλάζει.
Ο Ραούφ Ντενκτάς, ο αδιάλλακτος Ντενκτάς, κέρδισε τις εντυπώσεις.
Η επίδειξη διαβατηρίων αδιαμφισβήτητα δημιουργεί την εντύπωση ξεχωριστών κρατών, ωστόσο, σήμερα μια νέα κίνηση, αυτή τη φορά από το νέο Τουρκοκύπριο ηγέτη, τον διαλλακτικό Ακκιντζί, δίδει και πάλι το προβάδισμα των κινήσεων στην Τουρκική πλευρά όπως και τις εντυπώσεις.
Η κατάργηση των διατυπώσεων, για διέλευση από τα οδοφράγματα, που θα τεθεί σε εφαρμογή τα μεσάνυχτα, φέρνει και πάλι την πλευρά μας προ εκπλήξεως, αυτή τη φορά όμως, θετικής.
Στην ουσία η επίδειξη ταυτότητας και η κατάργηση συμπλήρωσης εγγράφων δεν είναι κάτι το κοσμογονικό. Απλώς, δεν θα κατεβαίνουν οι πολίτες από τα αυτοκίνητά τους στα οδοφράγματα.
Και όμως, αυτό το μέτρο είναι Οικοδόμηση Εμπιστοσύνης που μπορεί να ενώσει, αφού αλλάζει άρδην όλα όσα πιστεύαμε περί επιδίωξης των Τουρκοκυπρίων, για δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών.
Το 2003 ο αρνητικός Ντενκτάς κέρδισε τις εντυπώσεις. Το 2015 ο θετικός Ακκιντζί κερδίζει και πάλι τις εντυπώσεις.
Είναι η σειρά σου Πρόεδρε να κερδίσεις κάτι. Αφού δεν μπορείς να κερδίσεις τις εντυπώσεις, τουλάχιστον προσπάθησε να κερδίσεις την ουσία .
Κρατίνος