Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, μπήκε στις συνειδήσεις όλων ως η μέρα του έρωτα, της αγάπης και του ρομαντισμού. Καθιέρωσε ο δυτικός πολιτισμός, πολλές μέρες σαν αυτές. Την ημέρα της γυναίκας, την ημέρα της μητέρας, του πατέρα, του άντρα, του παιδιού. Έμεινε η μέρα του ξαδέλφου, του κουμπάρου, του γείτονα. Στερέψαμε από μέρες.
Ουρές οι «πιστοί» αυτής της ξεχωριστής σημερινής ημέρας, κρατούν για να αγοράσουν λουλούδια, δώρα, σοκολάτες σε σχήμα καρδίας, ενώ οι πιο πονηροί αγοράζουν εσώρουχα και άλλα συναφή σεξουαλικά αντικείμενα για να το γιορτάσουν. Μας καλλιέργησαν την πρακτική ότι η μέρα είναι αφιερωμένη στο ρομαντισμό.
Το Δεκαπενταύγουστο μετατράπηκε σε περίοδο διακοπών και εξορμήσεων. Τα Χριστούγεννα επίσης διακοπών και μιας μανίας αγοράς δώρων και ακριβών στολιδιών, της τόμπολας, του κουμαρκού της μάσας και καλοπέρασης. Η καθαρά Δευτέρα η μέρα της μάσας στα χωράφια και της χαλάρωσης του τριημέρου, το Μεγάλο Σάββατο η νύχτα των πυροτεχνημάτων και της μαγειρίτσας ενώ η Κυριακή του Πάσχα η μέρα της σούβλας και του οβελία. Ο κατακλυσμός οι μέρες των τραγουδιστών που θα έρθουν για να τους ακούσουμε στα τουριστικά θέρετρα.
Διερωτώμαι πραγματικά γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται την ημέρα του Βαλεντίνου. Ενώ τα διαζύγια και οι χωρισμοί αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, τα προβλήματα στις οικογένειες μια μάστιγα που δεν λέει να κοπάσει, εντούτοις ο κόσμος εξακολουθεί να νιώθει γιορτινά κάθε 14 του Φλεβάρη.
Είναι κρίμα, γιατί κάποιος θα ανέμενε ότι η ημέρα του έρωτα θα ήταν κάθε μέρα. Ότι κάθε άνθρωπος θα κατέβαλλε το άπαν των δυνάμεών του να δείχνει καθημερινά στο σύντροφό του την εκτίμηση, την αγάπη, τον έρωτα, τον σεβασμό. Ότι αυτός ή αυτή που έχεις δίπλα σου, δεν είναι σκυλάκι το οποίο βγάζεις περίπατο κάθε Φλεβάρη. Ότι είτε θα αγόραζες είτε θα μάζευες λουλούδια να πάρεις στον άνθρωπο σου όχι με το μήνυμα «Happy Valentines baby» αλλά με το μήνυμα «έτσι απλά γιατί είναι Κυριακή». Ότι οι απλές αλλά γεμάτες νόημα λέξεις όπως το «σ’ αγαπώ» δεν θα περιορίζονταν σε ξεχωριστές στιγμές και προκαθορισμένες ημερομηνίες.
Μεγαλώσαμε και διδαχθήκαμε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο αλλά με λογική και όμως σαν πρόβατα μπαίνουμε σε καλούπια καθοδηγούμενοι μας προς πάσα κατεύθυνση. Τι να σκεφτούμε, πώς να πράξουμε, τι να αγοράσουμε, πώς να ερωτευτούμε, πώς να το δείξουμε. Και η φαντασία του ανθρώπου περιορίζεται στα διαφημιστικά σποτάκια και στις κατευθύνσεις μιας καταναλωτικής κουλτούρας.
Δεν γιορτάζω Βαλεντίνο. Γιατί θεωρώ προνόμιο το να έχω διπλα μου έναν άνθρωπο που με βλέπει στα μάτια και ηρεμίζει. Γιατί τη θεωρώ σπάνια και εκλεκτή τη χαρά και ικανοποίηση να προσπαθώ με όλους τους τρόπους, καθημερινά, να του μεταφέρω αυτά τα οποία νιώθω. Όχι από καθήκον, ούτε από υποχρέωση. Αλλά από μια απλή συνειδητοποίηση ότι τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, θα πρέπει να τον προσέχεις ως κόρην οφθαλμού.
Τα μπιχλιμπίδια του Βαλεντίνου και οι κίβδηλες πράξεις ερωτισμού, δεν ανασταίνουν τα νεκρωμένα κύτταρα της ψυχής και του έρωτα. Τα μπιχλιμπίδια του Βαλεντίνου απλά ενισχύουν τη ματαιοδοξία και ταύτιση τους με ένα συναίσθημα το οποίο μετατράπηκε σε εμπόριο.
Διογένης