Η Κύπρος της φουστανέλλας…

Κάποιοι μιλούσαν για Ένωση. Μοιραστήκαμε. Κάποιοι μιλούσαν για χρηματιστήριο. Χρεωθήκαμε. Κάποιοι φώναζαν για ΟΧΙ στο πρώτο κούρεμα του Eurogroup. Πτωχεύσαμε. Κάποιοι μιλούσαν για λύση του Κυπριακού. Φορέσαμε φουστανέλλες και πήραμε τα σπαθιά μας. Καθοδηγούμενοι πάντα από λαϊκιστές, αστείους και μέτριους πολιτικάντηδες. Στρογγυλοκαθόμαστε στους καναπέδες και βλέπουμε τα προβλήματα λες και είναι το The Voice, ψηφίζοντας πάντα με λανθασμένα κίνητρα με κριτήριο ποιος κάνει το καλύτερο show.

Την καταστροφή στη Κύπρο δεν την προκάλεσαν μόνο τα καταθετικά επιτόκια, τα οποία λόγω των ψηλών αποδόσεών τους μετέτρεψαν τις τράπεζες μας από πιστωτικά ιδρύματα σε επενδυτικούς οργανισμούς, με ελάχιστη εως ανύπαρκτη εποπτεία από την Κεν. Τράπεζα. Δεν την προκάλεσε ο αλόγιστος χειρισμός των δημοσίων οικονομικών, με τις διαχρονικές στρεβλώσεις του σπάταλου κράτους. Οι υπεύθυνοι της κρίσης είμαστε εμείς οι ίδιοι. Γιατί όποτε καλούμασταν να πάμε στη κάλπη εθελοτυφλούσαμε στα προβλήματα. Κωφεύαμε στις προειδοποιήσεις. Ηδονιζόμασταν στις σειρήνες. Καθοδηγούμασταν από τα προσωπικά μας συμφέροντα.Αν ρωτήσεις 100 άτομα οι 90 θα πουν ότι δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς. Οι πλείστοι εξ αυτών όμως, όταν παν στη κάλπη ψηφίζουν πάντα με τα ακόλουθα κριτήρια: (α) Ποιος είναι φίλος μας (β) ποιος έβαλε φακελάκι στο γάμο μας (γ) ποιος μας κανόνισε όταν τον χρειαστήκαμε (γ) ποιος μας παίρνει τηλέφωνο (δ) ποιου ξέρουμε το κινητό του (ε) ποιος μας χαϊδεύει τα αυτιά μας καλύτερα. Ουδέποτε επιλέγαμε τους άξιους. Ουδέποτε επιλέγαμε τους ειλικρινείς.

Ουδέποτε επιλέγαμε τους μετριοπαθείς. Ουδέποτε επιλέγαμε τους ρεαλιστές. Ουδέποτε επιλέγαμε τους σοβαρούς. Ταμπουρωμένοι στις ιδεοληψίες μας. Ναρκωμένοι στο λαϊκισμό. Επιρρεπείς στα ευχολόγια. Πιστοί στο μαντρί μας. Καθοδηγούμενοι ως πρόβατα από τις εταιρείες ΛΤΔ των κομμάτων.

Διογένης