Όλα νομίζαμε Χριστέ και Παναγία μου πως τα είχαμε δει. Και κάποια άλλα νομίζαμε ότι ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας μας.
Ακούμε συχνά – πυκνά να συλλαμβάνονται σε όλο τον κόσμο άνθρωποι με την κατηγορία της κατοχής παιδικού πορνογραφικού υλικού. Τα περιστατικά άπειρα και αυτοί που βλέπουν τα σίδερα της φυλακής από τη μέσα πλευρά αμέτρητοι.
Ακούσαμε στο παρελθόν για παρόμοιες υποθέσεις, που εμπλέκονταν παιδίατροι, αστυνομικοί, άνθρωποι της τέχνης, καθηγητές και άλλοι.
Και με το σταυρό στο χέρι να ξορκίζουμε το κακό, όλοι φτυνόμασταν και λέγαμε «μακριά από δω».
Η συγκεκριμένη ανωμαλία, γιατί περί ανωμαλίας πρόκειται όταν κάποιος «τη βρίσκει» με αναπαραστάσεις ανηλίκων, που συμμετέχουν με τη βία σε σεξουαλικές πράξεις ή καταστάσεις, φαίνεται -αν ισχύουν οι κατηγορίες- ότι άγγιξε και τους κόλπους της δημοσιογραφίας.
Σε ένα χώρο, που μέχρι χθες, έμοιαζε άσπιλος και αμόλυντος. Και όμως κάποιος από το συνάφι μου -αν ισχύουν πάντα οι κατηγορίες- φαίνεται πως ήξερε να κρατάει πολύ καλά κρυμμένα τα μυστικά του.
Ο 41χρονος δημοσιογράφος, που συνελήφθη για παιδική πορνογραφία και οδηγήθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, αρνείται κάθε εμπλοκή στα όσα του καταλογίζουν.
Στην κατοχή του υπόπτου, μετά από έρευνα της Αστυνομίας, βρέθηκαν 14 αρχεία με παιδικό πορνογραφικό υλικό, 6 σκληροί δίσκοι, 6 usb και δύο πύργοι. Τα κατασχεθέντα πειστήρια θα αποσταλούν στα εγκληματολογικά εργαστήρια για περαιτέρω εξέταση τους.
Ωστόσο, αυτός επιμένει να αρνείται την εμπλοκή του.
Ξέρετε κάτι; Δεν ξέρω τι πρέπει να πιστέψω. Γιατί με έμαθαν να ζω στην εποχή, που αυτό που φαίνεται δεν είναι και εκπαιδεύτηκα για να μη βλέπω αυτό που θέλουν κάποιοι να δω…
Δυστυχώς, ένας «συνάδελφος» -αν αποδειχθούν οι κατηγορίες – θα έχει αμαυρώσει το επάγγελμα μας.
Δώσαμε στην κοινή γνώμη την τροφή που έψαχνε τόσο καιρό για να μας κατασπαράξει. Παλιά μας αποκαλούσαν «πουλημένους» και όπως αποδείχθηκε, πολλοί από μας, με εντολές από τους καναλάρχες και διευθυντάδες κάναμε πλάτες στις τράπεζες, λόγω διαφημίσεων, ενώ γνωρίζαμε τι γινόταν.
Τώρα, αν αποδειχθούν οι κατηγορίες στη συγκεκριμένη υπόθεση, δικαίως μπορεί να μας αποκαλούν και «ΑΝΩΜΑΛΟΥΣ».
Αυτό, όμως, δεν θα το αντέξω. Γνωρίζω ότι έχουμε ήδη εγκλωβιστεί σε πεποιθήσεις που μας δημιούργησαν άλλοι και η μάσκα που μας φόρεσαν, δυστυχώς, είναι αυτή που δεν επιλέξαμε όλοι εμείς…αλλά ο ένας.
Θυμάμαι ότι κάποτε ήμουν Δημοσιογράφος όταν κλήθηκαν να καλύψω τη μοιραία πτώση του αεροσκάφους της Ήλιος. Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν έγινε η έκρηξη στο Μαρί.
Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν έγινα οι συνομιλίες στο Μπούργκενστογκ. Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα και έπεσε το τείχος στη Λήδρας. Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν έγινε το δημοψήφισμα για το «ναι» και το «όχι».
Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος, όταν το Μάρτιο του 2013, κούρεψαν τις καταθέσεις του κόσμου. Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν στεκόμασταν παραπλέυρως των ουρών, που σχηματίζονταν έξω από τα ATM. Θυμάμαι ότι ήμουν Δημοσιογράφος όταν ο κόσμος εξαγριώθηκε, έβριζε και έκλαιγε και εγώ του σκούπιζα το δάκρυ.
Εσύ, λοιπόν, «συνάδελφε» -αν αποδειχθούν οι κατηγορίες εναντίον σου- δεν θα συγκαταλέγεσαι ως ένας από εμάς. Δεν θα είσαι ένας από εμάς, γιατί απλώς δεν ήσουν ποτέ.
Φήμη