Σε αυτό τον τόπο, εάν προσπαθήσεις να φιλτράρεις τα όσα συμβαίνουν γύρω σου, στηριζόμενος στη κοινή λογική, τότε έχεις μεγάλες πιθανότητες να χρειαστείς ψυχοφάρμακα. Είτε γιατί το μυαλό σου θα πάρει τέτοιες στροφές από τα πολλά παράδοξα και θα καεί, είτε γιατί θα νιώσεις ότι εσύ είσαι τελικά ο ηλίθιος γιατί βλέπεις όλα αυτά τα στραβά.
Σε μια μοιρασμένη πατρίδα, η οποία αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση της ιστορίας της, ο φούρπος είναι το άθλημα το οποίο σε κάνει να διερωτάσαι εάν όντως ζούμε στη Κύπρο ή κανένα άλλο πλανήτη του σύμπαντος.
Η Τράπεζα Κύπρου, μια τράπεζα η οποία κρατήθηκε στα πόδια της αφού πάτησε πάνω στα πτώματα των κουρεμένων καταθετών, αποφάσισε λέει να χρηματοδοτήσει το ΑΠΟΕΛ. Δεν έχουν ξοφλήσει τους κουρεμένους. Δεν πλήρωσαν τους κατόχους αξιογράφων. Όχι…αυτά στα δικαστήρια και τα λοιπά στις φανέλες.
Του Μιλτιάδη Νεοφύτου του μπλόκαραν τα περιουσιακά του στοιχεία εκτός από τη σύνταξή του γιατί χρωστά για χρήματα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Την ίδια ώρα ο λαός μάζεψε χρήματα για να φέρει ένα ποδοσφαιριστή το Δημήτρη Χριστοφή προσφέροντάς του μεγάλο συμβόλαιο.
Δεν έχω τίποτε ούτε με τους αριστερούς ούτε με τους δεξιούς ούτε με τους κεντρώους. Ούτε με την ΟΜΟΝΟΙΑ ούτε με το ΑΠΟΕΛ. Και τα ίδια συμβαίνουν με όλες τις ομάδες της Κύπρου. Απλά χρησιμοποίησα σαν παράδειγμα τις δύο μεγάλες.
Την ίδια ώρα όλοι αυτοί χρωστούν τα «μαλλιοτζιέφαλά» τους στο ΦΠΑ, Φόρο και κάνουν ειδικές ρυθμίσεις σαν ομάδες για να πληρώνουν με δόσεις.
Είναι το ελάχιστο τραγικό, αστείο και προκλητικό, δίπλα μας άνθρωποι να χάνουν τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τις οικονομίες μιας ζωής, αλλά η ομάδα ομάδα. Ο φούρπος φούρπος.
Το ποδόσφαιρο όπως και όλα τα αθλήματα, υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Όχι Φούρπου. Όχι αθλητισμού. Παιδείας και Πολιτισμού. Είναι δύο μεγάλες αξίες στις οποίες δυστυχώς υστερούμε σαν λαός. Αξίες που στην έλλειψή τους πτωχεύσαμε σαν κοινωνίες.
Μετά τα τραγικά γεγονότα που οδήγησαν στο κούρεμα καταθέσεων, στην εξαφάνιση των αξιογράφων και στην ανατίναξη της Κυπριακής Οικονομίας, δημιουργήθηκε θυμάμαι τότε ένα ταμείο. Ταμείο Αλληλεγγύης. Η τράπεζα της αγάπης αυτής της διαλυμένης χώρας. Δυστυχώς και αυτή η τράπεζα πτώχευσε.
Πόσες οικογένειες θα έβρισκαν φαγητό με τα λεφτά της χορηγίας του ΑΠΟΕΛ και τα λεφτά που δόθηκαν στο Δημήτρη Χριστοφή από την Ομόνοια;
Πόσοι κουρεμένοι θα ανακτούσαν τις περιουσίες τους και θα εργοδοτούσαν κόσμο;
Πόσοι που χάνουν τα σπίτια τους θα τα γλίτωναν;
Πόσοι που έχασαν τις δουλειές τους θα μπορούσαν να εργοδοτηθούν;
Πόσα παιδιά που δεν έχουν να αγοράσουν σχολική ύλη θα μπορούσαν να αγοράσουν;
Πόσα νέα παιδιά θα απομακρύνονταν από τα ναρκωτικά, τις κακές παρέες και τις αλητείες, εάν αυτά τα λεφτά δίνονταν για ανάπτυξη κέντρων νεολαίας; Ομάδων καλαθόσφαιρας, πετόσφαιρας, κλασικού αθλητισμού, μουσικής;
Νομίζω τελικά, η Κυπριακή Κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει απόφαση, να χορηγήσει δωρεάν ψυχοθεραπεία σε όλο το πληθυσμό. Και εμένα μέσα. Μπας και έτσι μας φύγουν όλες αυτές οι πελλάρες που έχουμε μέσα στον εγκέφαλο.
Διογένης