Τα ίδια ξανά και ξανά… Βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας. Τα λύματα αυτή τη φορά έκαναν την εμφάνιση τους στη θάλασσα της Κάτω Παφου, και ως συνήθως αναζητούμε υπαίτιους. Εμείς ποτέ δεν φταίμε, φταίει ο άλλος, άλλος θα μας πει εγώ δεν φταίω φταίει κάποιος άλλος, και πάει λέγοντας.
Όχι κύριοι για όλο αυτό το κακό που συμβαίνει γύρω μας, στις θάλασσες μας, στις παραλίες μας, στα δάση μας, στις λίμνες και τον υπόγειο πλούτο, στον αέρα που αναπνέουμε και στα “μολυσμένα” που τρώμε οι μοναδικοί υπαίτιοι είμαστε εμείς. Όλοι με κάποιο τρόπο άλλος λίγο άλλος περισσότερο έχουμε καταφέρει αυτόν τον υπέροχο πλανήτη να τον κάνουμε να αργοπεθαίνει.
Για αιώνες αμολούσαμε τα σκουπίδια και τους ρύπους μας χωρίς να μας καίγεται καρφάκι και τώρα που είδαμε τα δυο στενά, τρέχουμε και δεν φτάνουμε.
Μέχρι το 2050 οι ανεπτυγμένες χώρες θέλουν να μειώσουν κατά 40% τους ρύπους τους και να ρίξουν την θερμοκρασία κατά δυο βαθμούς Κελσίου.
Ναι βέβαια είμαι σίγουρος πως θα τα καταφέρουν, όμως πως θα δώσουν ζωή σε όλα αυτά τα είδη που θα έχουν εξαφανιστεί μέχρι τότε; Άραγε θα ζουν καθόλου άσπρες αρκούδες; Έβλεπα προχθές εικόνες τους και πως έχουν καταντήσει από την πείνα αφού ένα ένα τα είδη του ζωικού βασιλείου εξαφανίζονται.
Και να ήταν μόνο αυτές δεκάδες είδη έχουν εξαφανιστεί, δεκάδες σπάνια φυτά δεν θα τα ξαναδούμε… Αυτός είναι ο κόσμος που θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;
Δίκτυς ο Κνώσσιος