Συζητείται ευρέως, το απόσπασμα της Τούρκικης ταινίας που δημοσιεύτηκε από τη σελίδα μας και που δείχνει το «σφάξιμο» ενός καθολικού ιερέα στην κατεχόμενη εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα.
Υπάρχει η μερίδα του κόσμου, που εσφαλμένα, θεωρεί το συγκεκριμένο γεγονός επουσιώδες. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε ισχυρίζονται, που σε κινηματογραφική ταινία κάποιος σκοτώνεται σε κάποια εκκλησία. Αν ανατρέξει κάποιος θα βρει και αντίστοιχες Ελληνικές ταινίες με παρόμοιο περιεχόμενο και διεθνείς κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες διαδραματίζονται πολύ χειρότερα γεγονότα και πράξεις.
Στην αντίπερα όχθη, υπάρχουν και αυτοί που και πάλι εσφαλμένα, συγκρίνουν τις σκηνές που διαδραματίζονται στη ταινία, με την Τουρκική βαρβαρότητα. Την αιμοσταγή φύση των Τούρκων, υπενθυμίζουσα και παραπέμπουσα στα εγκλήματα της Τουρκικής εισβολής. Παράλληλα, θα αποπειραθούν ποικιλοτρόπως να χρησιμοποιήσουν την ταινία κριτικάροντας και κατηγορώντας τους δικούς μας ηγέτες για ηττοπαθή προσέγγιση και μέθοδο διεξαγωγής των συνομιλιών προς επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.
Προσωπικά δεν ασπάζομαι καμία εκ των 2 ανωτέρω προσεγγίσεων. Όμως, από το απόσπασμα της ταινίας αυτής δεν μπορεί να μην σχολιαστεί, το γεγονός ότι γυρίστηκε σε μια εκκλησία, Ορθόδοξη, η οποία μάλιστα κατακρατείται παράνομα ως αποτέλεσμα μιας εμπόλεμης σύρραξης και παράνομης εισβολής.
Η αισθητική προσέγγιση θανάτωσης κάποιου σε εκκλησιαστικό χώρο δεν είναι το υπο κρίση θέμα. Αλλά γιατί γίνονται πολιτικά διαβήματα και κινήσεις επαναπροσέγγισης, για να επιτραπεί μια απλή επίσκεψη πιστών σε δικές μας εκκλησίες στα κατεχόμενα, για λειτουργία εκκλησιών στα κατεχόμενα και για ανοικοδόμηση ή αναστήλωση εκκλησιών. Ταυτόχρονα, δυστυχώς, το σύμβολο της Ελληνο-Ορθόδοξης πίστης στη Κύπρο, χρησιμοποιείται ελαφρά τη καρδία για σκοπούς γυρισμάτων μιας ταινίας, στην οποία σκοτώνεται ένας ιερέας.
Δεν άπτεται ούτε της Χριστιανικής αλλά ούτε και της Μουσουλμανικής πίστης το ζήτημα αυτό. Δεν έχει να κάνει με πιστούς και άπιστους. Θρήσκους και άθεους. Δεν είναι ζήτημα αισθητικής της ταινίας. Είναι ένα ζήτημα το οποίο κτυπά στη ρίζα του προβλήματος, της εσφαλμένης και προκλητικής αντιμετώπισης μιας κατεχόμενης εκκλησίας για σκοπούς γυρισμάτων. Του σεβασμού που οφείλουν αμφότερες οι κοινωνίες να καλλιεργούν. Τον σεβασμό στους ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους και τους χώρους λατρείας τους. Τον σεβασμό στο γεγονός ότι αυτοί που δικαιούνται αυτή την εκκλησία, δεν μπορούν να την απολαμβάνουν όποτε και όπως θέλουν. Γιατί η έλλειψη σεβασμού ενός ναού και ενός λαού δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Για προβληματισμό θέτω, το ενδεχόμενο να γυριζόταν μια αντίστοιχη ταινία από Ελληνοκύπριους, με θανάτωση ιερέα στο Τέμενος Χαλά Σουλτάν στη Λάρνακα. Ποια θα ήταν η αντίδραση των αδελφών μας Τουρκοκυπρίων διερωτώμαι. Ποια θα ήταν η αντίδραση της Τουρκίας πάλι διερωτώμαι.
Σπάρτακος