Δεν θα κρίνω τις αφορμές, τις αιτίες και τις αφετηρίες του χθεσινού αιματηρού λουτρού στο Παρίσι. Θα διατυπώσω απλά μια απορία.
Το πρώτο βήμα της Γαλλίας και της Γερμανίας ήταν το κλείσιμο των συνόρων. Να είστε βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και άλλες χώρες, φθάνοντας γεωγραφικά στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας που δεν είναι άλλος από την Ελλάδα.
Απεύχομαι τις ακρότητες αλλά φοβάμαι ότι η ιδεοληψία δεν θα επιτρέψει στην Ελλάδα ως χώρα να κινηθεί ούτε στη μέση οδό, αυτήν του ελέγχου και της σταθερότητας που θα εγγυάται την ασφάλεια.
Στο συλλογικό υποσυνείδητο βέβαια των κυβερνώντων και μιας δυναμικής -ηχηρής μειοψηφίας που τους υποστηρίζει (δεν αναφέρομαι στο ποσοστό του εκλογικού σώματος αλλά στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών) και οι τρεις αυτές λέξεις (έλεγχος-σταθερότητα-ασφάλεια) είναι συνδυασμένες με την ακραία εκδοχή της κατασταλτικής όψης.
Οπότε θα είναι λίγο δύσκολο να ακολουθήσει μια ανάλογη στρατηγική που θα ήταν ενάντια στην ιδεολογική (σ.σ. ιδεοληπτική) σκευή. Σκεφθείτε απλά το εξής : Οι ισλαμιστές του ISIS είχαν προειδοποιήσει και η ασφάλεια του Παρισίου είχε δώσει εντολή για αυξημένα μέτρα ασφάλειας μέρες πριν από το χτύπημα.
Παρά τις προειδοποιήσεις δεν στάθηκε δυνατό να τους εμποδίσουν. Φανταστείτε την αντίστοιχη εκδοχή σε μια χώρα όπου οι δυνάμεις ασφαλείας (Ελλάδα) όχι μόνο δεν έχουν εκπονήσει αντίστοιχο σχέδιο, αλλά και να υπήρχε δεν θα μπορούσαν να το εφαρμόσουν εξαιτίας του χάους που επικρατεί, ως προς την εισροή από τα νησιά, χωρίς να υπάρχει έστω η δυνατότητα μιας καταγραφής.
Lakonikos