Η Αμφίπολη, δυστυχώς, μοιάζει ξαφνικά σαν να μην υπήρξε ποτέ. Μετά από το μεγάλο σάλο, που προκλήθηκε γύρω από το όνομα της, η Αμφίπολη αιφνιδίως χάθηκε από το πλάνο των καθημερινών και εφήμερων ενδιαφερόντων μας.
Αφού βγήκαν όλοι -σχετικοί και μη- και μας μίλησαν, μας ενημέρωσαν και με άλλα λόγια μας τα «έπρηξαν», έτσι για να δημιουργηθούν εντυπώσεις, μετά χάθηκαν πίσω από τους μαύρους καπνούς της μεγάλης πυρκαγιάς που άναψαν, φλομώνοντας μας στις μεγάλες εντυπώσεις.
«Στην Αμφίπολη ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου», μας έλεγαν οι επιστήμονες.
«Η Ολυμπιάδα είναι η ένοικος του τάφου» μας έλεγαν άλλοι ειδήμονες και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
Ζούμε σε μια εποχή, στην οποία όλα βασίζονται στις εντυπώσεις. Σοβαρά και ενδιαφέροντα θέματα, όπως αυτό της Αμφίπολης, χάνουν το νόημά τους ή το βρίσκουν, ανάλογα με το πώς θα τα εμπορευτούμε ως είδηση.
Έτσι και με την ανασκαφή της Αμφίπολης, γίναμε μάρτυρες μιας πανάκριβης υπερπαραγωγής. Μέχρι και ο κρεοπώλης της γειτονίας μου -την είδε κάτι σαν εξειδικευμένος αρχαιολόγος παγκοσμίου φήμης- και εξέφραζε ολημερίς την άποψη του.
Και ως γνήσιοι Έλληνες που είμαστε, δεν αφήσαμε αρχαίο νεκρό για νεκρό, που να μην ενοχλήσουμε, να μην αναστήσουμε, να μη θάψουμε, να μη συλήσουμε εκ νέου, διαμέσου του σύγχρονου εθισμού της ισοπέδωσης των πάντων.
Για την ώρα η είδηση γύρω από την Αμφίπολη είναι μία. Ότι δεν υπάρχει είδηση.
Οι εργασίες πάγωσαν, τα μικρόφωνα έκλεισαν, οι φωνές σώπασαν…
Ίσως, αν ανακαλύψουμε ότι ζει τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος ή η μάνα του, να μας πουν ποιος είναι θαμμένος στην ξακουστή πλέον, ως τα πέρατα της γης, Αμφίπολη!
Φήμη