Δεν είναι ένας ποδοσφαιριστής σαν όλους τους άλλους. Ανήκει σε δική του, ξεχωριστή κατηγορία. Ο λόγος για τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς, ο οποίος κλείνει τα 34 του χρόνια.
Κανονικά η 3η Οκτωβρίου στη Σουηδία θα έπρεπε να είναι αργία. O λόγος; Ο “βασιλιάς” της σκανδιναβικής χώρας, ο πιο διάσημος πολίτης της, ο παίκτης που έχει ήδη γράψει το όνομά του με χρυσά γράμματα στα ποδοσφαιρικά βιβλία έχει γενέθλια.
Η ιστορία του Ζλάταν λοιπόν ξεκινάει στις 3 Οκτωβρίου του 1981, ένα κρύο φθινοπωρινό πρωινό σε ένα κακόφημο προάστιο του Μάλμε της Σουηδίας, το Ρόζενγκαρντ. Μια Κροάτισσα και ένας Βόσνιος, μετανάστες και οι δύο λόγω της τεταμένης κατάστασης στα Βαλκάνια, φέρνουν στον κόσμο τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς. Η περιοχή που μεγάλωσε ο Σουηδός δεν ήταν η ιδανική για ένα παιδί. Ο περίγυρός του ακόμη χειρότερος.
Οι γονείς του χώρισαν όταν ο “Ίμπρα” ήταν μόλις 2 ετών. Ο πατέρας του, Σεφίκ, εργαζόταν ως επιστάτης, ενώ η μητέρα του, Γιούρκα, αναγκαζόταν να δουλεύει 14 ώρες την ημέρα ως καθαρίστρια για να τα βγάλουν πέρα. Έχει ακόμη μια μεγάλη αδερφή και τρία ετεροθαλή αδέρφια τα οποία ήταν μπλεγμένα με τα ναρκωτικά.
Ο Σουηδός ήταν πολύ ζωηρό παιδί από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του με αποτέλεσμα η μητέρα του να τον χτυπάει με μια ξύλινη κουτάλα για να τον πειθαρχήσει. Μια φορά μάλιστα τον χτύπησε τόσο δυνατά που έσπασε την κουτάλα και έβαλε τον Ζλάταν να της πάρει άλλη. Ή καλύτερα να κλέψει μία.
Η χαοτική ζωή του Ζλάταν τράβηξε το βλέμμα της πρόνοιας, η οποία τον έστειλε να μείνει με τον πατέρα του, ο οποίος ήταν αλκοολικός! Όλα τα λεφτά του τα έδινε στα ποτά, με αποτέλεσμα το ψυγείο να είναι συνεχώς άδειο. Όπως περιγράφει και στην αυτοβιογραφία του ο Ζλάταν, ποτέ δεν θα ξεχάσει το συναίσθημα της πείνας που ένιωθε τότε, ενώ ακόμη και σήμερα το πιο σημαντικό γι’ αυτόν είναι να είναι γεμάτο το ψυγείο της οικογένειάς του.
Η οικογένειά του ζούσε στα όρια της φτώχειας και το ποδόσφαιρο ήταν η μόνη διέξοδος του νεαρού. Μάλιστα όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, αν δεν είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό, τότε σήμερα θα ήταν εγκληματίας!
Στο σχολείο αν και δεν πρόσεχε στο μάθημα, ήταν καλός στα μαθηματικά. Τόσο καλός που οι καθηγητές του νόμιζαν ότι συνεχώς αντέγραφε στα διαγωνίσματα. Το έχει παραδεχθεί κι ο ίδιος πως αν το πάλευε, θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει το δρόμο της μάθησης, αλλά δεν ήταν το φόρτε του. Δεν είχε την υπομονή να κάτσει να διαβάσει. Αντιθέτως προτιμούσε να είναι ο… “γκάνγκστερ” του σχολείου. Από ένα σημείο και μετά πήγαινε απλώς για να τρώει μεσημεριανό στο εστιατόριο, ώσπου τελικά το παράτησε τελείως για το ποδόσφαιρο.
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ήταν συνεχώς με μια μπάλα στα πόδια, μιας και η μοναδική ασχολία των παιδιών στη γειτονιά του ήταν το ποδόσφαιρο. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά παπούτσια όμως τα πήρε στην ηλικία των έξι ετών, όταν και ο πατέρας του βλέποντας πως ο μικρός ήταν καλός, τον έγραψε στις ακαδημίες της Μάλμε. Αγωνίστηκε για λίγα χρόνια εκεί, μετά πήγε στην τοπική ομάδα των μεταναστών της περιοχής, την Μπάλκαν και μετά επέστρεψε στη Μάλμε όπου άρχισε να δείχνει το ταλέντο του.
Εκτός από την μπάλα ποδοσφαίρου που λάτρευε, είχε μεγάλη αγάπη και για το ποδήλατό του. Όταν δεν έπαιζε ποδόσφαιρο, ήταν συνεχώς πάνω στο bmx του κάνοντας βόλτες με τον καλύτερό του φίλο στους δρόμους του Ρόζενγκαρντ. Εκτός από μερικά παιδιά μεταναστών, οι περισσότεροι νέοι που αγωνίζονταν στη Μάλμε ήταν από πλούσιες γειτονιές. Τους πήγαιναν στην προπόνηση με ακριβά αυτοκίνητα, την ώρα που ο Ζλάταν έφτανε πάντα με το ποδήλατό του. Μια ημέρα όμως καθώς αποχωρούσε από το γήπεδο, το είδε να λείπει! Κάποιος του το είχε κλέψει, οπότε αποφάσισε να κλέψει κι αυτός ένα άλλο προκειμένου να γυρίσει σπίτι του.
Ξεκίνησε να πηγαινοέρχεται με το καινούργιο του ποδήλατο, φροντίζοντας να το παρκάρει πάντα σε διαφορετικές τοποθεσίες και μακριά από το γήπεδο, έτσι ώστε να μην τον αντιληφθεί κανείς. Τρεις ημέρες αργότερα, παίκτες και προπονητές της ομάδας έκαναν μίτινγκ για να βρεθεί ο κλέφτης και τελικά αποδείχθηκε πως το ποδήλατο που είχε κλαπεί ήταν του βοηθού προπονητή.
Παράλληλα, δεν είχε διστάσει να κλέψει το ποδήλατο ενός ταχυδρόμου, το οποίο μάλιστα είχε και γράμματα πάνω!
Έτσι ήταν και είναι γενικά ο Ζλάταν. Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Δεν θες να τον τσαντίσεις, γιατί μετά θα το μετανιώσεις. Όπως άλλωστε έκαναν και αρκετοί συμπαίκτες και αντίπαλοί του κατά το παρελθόν. Όταν ήταν ακόμη παιδί στα 13 του, έριξε κουτουλιά σε έναν συμπαίκτη του στις ακαδημίες της Μάλμε, στέλνοντάς τον στο νοσοκομείο. Αυτή του η κίνηση ανάγκασε τον πατέρα του παιδιού να αρχίσει να μαζεύει υπογραφές προκειμένου να διώξουν τον Ζλάταν από την ομάδα.
Ωστόσο οι προπονητές του δεν τον έδιωξαν γιατί έβλεπαν κάτι σε αυτόν. Όπως άλλωστε γίνεται εδώ και χρόνια σε όποια ομάδα κι αν πηγαίνει. Όσο ήταν στον Άγιαξ, σε νεαρή ακόμη ηλικία είχε διάφορους καυγάδες με συμπαίκτες του. Δεν δίστασε να απειλήσει τον Φαν Ντερ Φάαρτ ότι θα του σπάσει και τα δύο πόδια, ενώ έριξε μπουνιά στα αποδυτήρια της ομάδας στον Μίντο!
Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Μπαρτσελόνα, είχε διαμάχη με τον τότε προπονητή της ομάδας, Πεπ Γκουαρδιόλα. Δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις γιατί ο Ισπανός έδειχνε προτίμηση στον Μέσι που ήταν ο σταρ της ομάδας, με τον “Ίμπρα” να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Ο Σουηδός στην αυτοβιογραφία του τον αποκαλεί “καλό προπονητή, αλλά δειλό σαν άνδρα”. “Όταν ήμουν στη Μπαρτσελόνα του είχα πει πως αν δεν σου κάνω, απλά πες το μου να φύγω. Όμως το μόνο που μου έλεγε ήταν είσαι φανταστικός παίκτης, κάνεις τα πάντα σωστά. Δεν είχε το θάρρος να μου πει την αλήθεια”.
Μεγάλη κόντρα είχε και με τον Αμερικανό αμυντικό και πρώην συμπαίκτη του στη Μίλαν, Ογκούτσι Ονιέγου. Όλα άρχισαν στις προπονήσεις των “ροσονέρι” όταν ο Ονιέγου προκαλούσε με τα όσα έλεγε τον Ζλάταν. “Έχω ακούσει πολλά στην καριέρα μου. Με έχουν βρίσει. Έχουν πει πράγματα για την μητέρα μου. Δεν ανταποδίδω με λόγια. Ανταποδίδω με το σώμα μου”, γράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του “I am Zlatan”.
Εφόσον λοιπόν ο Ονιέγου προκάλεσε, ο Ζλάταν ανταπέδωσε και οι δυο τους μπλέχτηκαν σε έναν άγριο καυγά στην προπόνηση, ανταλλάσσοντας μπουνιές και κλωτσιές. Η κάμερα τον έχει πιάσει επίσης αρκετές φορές να… επιτίθεται σε συμπαίκτες. Όπως η κλωτσιά που έριξε στο κεφάλι (!) του Αντόνιο Κασάνο μετά από ένα ισόπαλο ντέρμπι με τη Ρόμα το 2011. Την ίδια χρονιά δέχθηκε τιμωρία τριών αγωνιστικών για μια μπουνιά που έδωσε στον αμυντικό της Μπάρι, Μάρκο Ρόσι κατά τη διάρκεια αγώνα. Τον επόμενο Φεβρουάριο δέχθηκε άλλες τρεις αγωνιστικές τιμωρία για ένα χαστούκι που έδωσε στον παίκτη της Νάπολι, Σαλβατόρε Αρόνικα.
Ούτε στη Γαλλία όμως απέβαλε τον τίτλο του “κακού παιδιού” που τον ακολουθούσε. Τον Νοέμβριο του 2012 δέχθηκε τιμωρία δύο αγωνιστικών για μπουνιά που έριξε στον τερματοφύλακα της Σεντ Ετιέν, Στεφάν Ρουφιέ. Και τα επεισόδια συνεχίζονται. Το 2013 η UEFA τον τιμώρησε με δύο αγωνιστικές για ένα πάτημα στον Αντρές Γκουαρδάδο σε παιχνίδι απέναντι στη Βαλένθια.
Η συμπεριφορά του Ιμπραχίμοβιτς εκνεύρισε ακόμη και τους συμπαίκτες του με τον Λούκας Μόουρα να δηλώνει τον Μάρτη του 2013 πως: “Πάντα ζητάει τη μπάλα και μας προσβάλει. Είναι αλαζόνας”, ωστόσο μετά ο Βραζιλιάνος τα μάζεψε λέγοντας πως τα λόγια του παραποιήθηκαν και πως δεν εννοούσε ακριβώς αυτό. Τώρα αν σε αυτό έχει ανάμειξη ο Ζλάταν είναι άλλη ιστορία.
Το μόνο σίγουρο λοιπόν είναι ότι ο Ζλάταν δεν μας απασχολεί μόνο εντός γηπέδου αλλά και εκτός.