Είμαστε η μοναδική χώρα στο κόσμο, που σε όλα τα περίπτερα της Κύπρου, πωλούνται φακελάκια. Στο εξωτερικό, για να βρεις φακελάκι θα πρέπει να πας σε βιβλιοπωλείο και εκεί μπορεί και να μην βρεις. Εμάς μπορεί να τους λείψουν τα τσιγάρα στα περίπτερα, αλλά τα φακελάκια αδύνατον.
Το Σαββατοκύριακο, είναι οι μέρες, που τα φακελάκια είναι στις δόξες τους. Στη πλειοψηφία τους, ειδικά οι ελεύθεροι επαγγελματίες, έχουν μέσα στο αυτοκίνητο έτοιμες κάρτες και φακελάκια, έτοιμα αφού σαλιαριστούν και κολληθούν, να συμπεριλάβουν μέσα τους το δώρο του γάμου. Πώς να έχουμε μπουζούκια στη Κύπρο με καλλιτέχνες, όταν κάθε χώρος δεξίωσης μετατρέπεται σε μπουζούκια το Σαββατοκύριακο; Γιατί να μην κλείνουν τα εστιατόρια, αφού ο κόσμος κρατάει τα Σαββατοκύριακα ουρά να χαιρετίσει.
Η Κυπριακή παράδοση, είχε το γάμο ως μια ιεροτελεστία, ένα γεγονός που όλο το χωριό συμμετείχε. Και για να μην ξεχνούμε και το άπλωμα των σεντονιών την επομένη. Το δώρο του γάμου αποτελούσε την πρώτη δυνατή οικονομική ενίσχυση του ζευγαριού για να κτίσει σπιτι και να φτιάξει τη ζωή του. Μια πολύ λαϊκή συνήθεια, που όμως είχε μέσα της ένα ρομαντισμό και μια απλότητα. Μια καθημερινότητα και ένα χρώμα παραδοσιακό. Συνείσφεραν όλοι για να βοηθήσουν το ζευγάρι. Και κακά τα ψέματα, αρκετός κόσμος δεν θα μπορούσε να κτίσει σπίτι ή να αγοράσει ένα διαμέρισμα, αν δεν ήταν εκείνη η αρχική ενίσχυση από τα φακελάκια.
Δυστυχώς έχει σήμερα μετατραπεί σε ένα μεγάλο εμπόριο. Το εμπόριο του κλασάτου δκιακονιού. Κλασάτος φωτογράφος, συνθέσεις λουλουδιών, ορχήστρα λαϊκή ή DJ για τους IN, πάστες, νυφικό, παράνυφο, κορδέλες, μπομπονιέρες για τους άντρες, μπομπονιέρες για τις γυναίκες, πυροτεχνήματα και δώσε… Ένα κόστος που αγγίζει άνετα τις €20.000-€30.000. Άσε που υπάρχουν και οι πολύ κυριλέ που σου λεν χαιρετισμός από 07:00-09:00 μ.μ. Δηλαδή έλα εσύ να δώσεις φακελάκι και μετά ασσιχτίρ γιατί εγώ θα φάω με τους λίγους και τους εκλεκτούς. Τα λεφτά σας είναι καλά, οι φάτσες και η παρέα σας όμως όχι.
Η όλη επιχείρηση γάμος, έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που σε αρκετές περιπτώσεις, είναι τόσα πολλά τα έξοδα, που από τα δώρα δεν μένει τίποτε στο ζευγάρι. Στο βωμό του γκλάμουρ γάμου και του ξιππασμένου, αμπάλατου, αππομένου εγκεφάλου μας.
Το χειρότερο όλων, είναι ότι παλαιότερα, το ζευγάρι παντρευόταν και ήταν μαζί, στα εύκολα, στα δύσκολα, στις λύπες στις χαρές. Σήμερα η πλειοψηφία των γάμων κρατάει όσο μια πανσέληνος. Στην αρχή υπέροχη και ρομαντική και μετά από μερικές μέρες ο ουρανός βυθίζεται στο σκοτάδι. Γιατί δυστυχώς στις μέρες μας, ο ιερός θεσμός του γάμου, αντιμετωπίζεται από τα νέα ζευγάρια με τεράστια επιπολαιότητα.
Ίσως για προστασία του θεσμού του γάμου και αποφυγή γάμων της πλάκας και ξεπέτας, θα ήταν καλά να θεσπιστεί μια νομοθεσία που θα επέβαλλε στα παντρεμένα ζευγάρια, εφόσον χωρίσουν σε διάστημα μικρότερο των 3 ετών από την ημέρα που παντρεύτηκαν, να αναγκάζονται να επιστρέψουν πίσω τα φακελάκια στο κόσμο.
Πιστέψετε με, μόνο και μόνο με τον φόβο να δώσουν πίσω λεφτά είτε απο τσιγκουνιόν είτε γιατί τα ξόδεψαν, πολλοί θα ξεπερνούσαν τα αστεία για πολλούς προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Ή θα ανέβαιναν τα σκαλιά της εκκλησίας με περισσότερη σιγουριά και αποφασιστικότητα για τη νέα ζωή την οποία καλούνται να επιλέξουν.
Θύματα όλων αυτών των διαζυγίων…τα παιδιά. Στη πλειοψηφία των ανήλικα. Τα οποία μετατρέπονται άλλοτε σε σφαίρες και άλλοτε σε ασπίδες κατά τη διάρκεια ανταλλαγής πυρών. Ενώ οι αθώες τους ψυχές, μολύνονται πριν καν ανοίξουν τα ροδοπέταλά τους.
Για αυτό σας λέω…νόμος που να αναγκάζει να επιστρέφονται τα φακελάκια. Εκεί να δείτε αγάπες που θα γίνονται.
Σπάρτακος