Είναι εμφανής στο Κοινοβούλιο, η πίκρα της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΕΔΕΚ, τα μέλη της οποίας διανύουν την τελευταία τους θητεία μετά και την απόφαση του συνεδρίου της Κυριακής. Ο μόνος που δικαιούται να θέσει ξανά υποψηφιότητα είναι ο Νίκος Νικολαϊδης, ο οποίος κινδυνεύει να βρεθεί αουτσάιντερ, αν επίσης υποψήφιος στη Λεμεσό θα είναι ο Μαρίνος Σιζόπουλος.
Αυτό θα γίνει όπως όλα δείχνουν για να κατέβει στη Λευκωσία ο Κωστής Ευσταθίου, δεύτερος τη τάξει στη νέα ηγετική πυραμίδα της ΕΔΕΚ.
Τα αναπάντητα ερωτήματα ωστόσο αιωρούνται για το πως η κλίκα Σιζοπουλου πέτυχε την επιχείρηση-σκούπα, στους κόλπους της ΕΔΕΚ. Κάτι σαν εκ προ μελέτης εκκαθάριση, με το έγκλημα να φαντάζει ιδανικό.
Την ίδια ώρα τα στοιχήματα αυξάνονται και πληθύνονται για το πόσες έδρες θα καταφέρει να διατηρήσει η ΕΔΕΚ στις επόμενες βουλευτικές. Γιατί καλή η ανταρσία, αλλά το θέμα είναι να εκσυγχρονιστεί η ΕΔΕΚ και όχι να εξαφανιστεί από τον κομματικό χάρτη.
Χαριτωμένο αλλά ενδεικτικό της κατάστασης, το παράπονο του Γιώργου Βαρνάβα σε διάφορα πηγαδάκια.. “Είμαι 47 ετών, αλλά οι ΕΔΕΚίτες επέλεξαν να εκσυγχρονιστούν εκλέγοντας Πρόεδρο, τον υποψήφιο των 60”.
Ερμηνεύοντας αυτό, είναι σα να λέει κάποιος, πως ότι πάθουμε, χαλάλι μας.
Για να είμαστε δίκαιοι, για τη σημερινή κατάσταση ίσως ο Σιζόπουλος να τη βρήκε στρωμένη και να εισέβαλε φορτσάτος. Οπότε ακόμα και επί των ερειπίων η αυτοκριτική είναι απολύτως απαραίτητη.
Το να σηκώνουν τα χέρια κάποιοι και να συνεχίζουν αμαχητί, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να κάνουν απλόχερα δώρο τα ποσοστά τους στη Συμμαχία πολιτών και το Γιώργο Λιλλήκα, στα γραφεία του οποίου συρρέει πλήθος δυσαρεστημένων Εδεκιτών.
Χάρυβδη