Τραγελαφικές οι ιστορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας,κάθε καλοκαίρι στο νησί μας. Τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης,”κατακλύζονται”απο συμπολίτες μας,οι οποίοι “πιάστηκαν Κώτσιοι” κατά την κυπριακή διάλεκτο,κρατώντας αποδείξεις απο κέντρα αναψυχής,όπου κάποιοι ανοιχτομάτηδες μαγαζάτορες,χρεώνουν το έναν αλλόναν,είτε στο φαγητό, είτε στα ποτά ή ακόμα και στο νεράκι του Θεού.
Εν ολίγοις,όλοι αυτο,βρίσκουν τζαι κάμνουν,τις μέρες των διακοπών,με όλους εμάς τα εύκολα θύματα.Βλέπετε,ως Κύπριοι,δεν μάθαμε να είμαστε σωστοί καταναλωτές.Πάμε,όπως τα αρνιά στη σφαγή και ό,τι μας πωλήσουν,ό,τι μας χρεώσουν,κλείνουμε το στόμα μας,βάζουμε το χέρι στην τζέπη,μήπως και μας αποκαλέσει κάποιος,τσιγγούνηδες.
Μετά,τρέχουμε στα κανάλια, με την απόδειξη στο χέρι,γιατί δήθεν δεν σηκώνει το πετσί μας το περιπαίξιμο! Περιμένουμε απο τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα απο τη φωτιά.
Είναι γεγονός ότι σε μια κατ’εξοχήν τουριστική χώρα(λέμε τώρα),επιβάλλεται να υπάρχει τουριστική αστυνομία.Αφού όμως ούτε αυτό το αυτονόητο δεν υπάρχει,ας προστατεύσουμε εμείς οι ίδιοι τους εαυτούς μας απο τον κάθε κερδοσκόπο.
Να μάθουμε πρώτα να ρωτάμε για τις τιμές και μετά να αγοράζουμε.Αυτό το απλό πράγμα.Δεύτερο,υπάρχει αρμόδια υπηρεσία στο υπουργείο εμπορίου,η οποία επιλαμβάνεται τέτοιου είδους θέματα,αφού όμως προβούμε σε καταγγελία και τρίτο,υπάρχει η παγκύπρια Ένωση καταναλωτών και ποιότητας ζωής,που κάνει αξιοθαύμαστη δουλειά.
Το θέμα είναι ξεκάθαρο.Την πατάμε που την πατάμε,ας θυμόμαστε μέσα-μέσα και το…”Δεν ήξερες…δεν ρώταγες”;