H Ελλάδα ψυχορραγεί και η πτώχευσή της είναι θέμα χρόνου. Βέβαια ο επιθανάτιος ρόγχος της θα είναι μακρύς και επώδυνος.
Δυστυχώς, το κακό είναι ότι θα συμπαρασύρει μαζί της κι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κοινωνικού ιστού είτε με απολύσεις, είτε με κατασχέσεις περιουσιών, είτε με πλασματική υπερχρέωση πολιτών και επιχειρήσεων μέσω φορολογικών-δολοφονικών νόμων.
Μέχρι τώρα επιχειρήθηκε να δοθεί μία παράταση ζωής, αντλώντας πρόσκαιρη εμπιστοσύνη από τους δανειστές, η οποία πληρώθηκε με πολύ αίμα από το λαό.
Και τώρα βρισκόμαστε προ της ολοκληρωτικής κατάρρευσης. Το «δεύτε τελευταίο ασπασμό» ακούγεται έντονο στ’ αυτιά του ελληνικού λαού.
Τα «ζόμπι» του ΔΝΤ δεν θα διστάσουν σε τίποτα και το έχουν κάνει ξεκάθαρο.
Το μόνο που απέμεινε είναι να επιδιώξουν ηρωική έξοδο. Έξοδο, όμως, προς τα πού; Προς τον γκρεμό της χώρας και των πολιτών;
Η Κύπρος ανατριχιάζει και μόνο στην ιδέα. Συμπάσχει με τον ελληνισμό. Το θέμα είναι ότι πλέον δεν φτάνει ούτε αυτό. Όπως έλεγε και ο Αμερικανός συγγραφέας W.C. Fields ”Οταν έχουμε χάσει τα πάντα, ακόμα και την ελπίδα, η ζωή γίνεται ατίμωση και ο θάνατος καθήκον”.
Φήμη