Άρθρον 83 του Συντάγματος:
Ο βουλευτής δεν δύναται άνευ αδείας του Ανωτάτου Δικαστηρίου να διωχθεί, συλληφθεί ή φυλακισθεί εφόσον χρόνον εξακολουθεί να είναι βουλευτής.
Τοιαύτη άδεια δεν απαιτείται επί αδικήματος επισύροντος ποινήν θανάτου ή φυλακίσεως πέντε ετών και άνω, εφόσον ο αδικοπραγήσας κατελήφθη επ’ αυτοφώρω. Εις την περίπτωσιν ταύτην το Ανώτατον Δικαστήριον ειδοποιούμενον παρευθύς υπό της αρμοδίας Αρχής αποφασίζει επί της παροχής ή μη της αδείας συνεχίσεως της διώξεως ή της κρατήσεως, εφ’ όσον χρόνον ο αδικοπραγήσας εξακολουθεί να είναι βουλευτής.
Η αίτηση του Γενικού Εισαγγελέα έχει πάρει το δρόμο της και οποιαδήποτε ενασχόληση με το θέμα, από νομικής πλευράς, είναι επι ματαίω.
Η συζήτηση περι πολιτικών ευθυνών για το συγκεκριμένο ζήτημα, δεν είναι επι ματαίω, αλλά είναι κατά το ελάχιστο αστεία, ηλίθια και άσκοπη. Εδώ οι πολιτικές ευθύνες δεν αναλήφθηκαν για τη κατάρρευση του χρηματιστηρίου, την πολυδιαφημιζόμενη άμυνα των S-300, για την ανατίναξη στο Μαρί, την κατάρρευση της οικονομίας, το κούρεμα καταθέσεων, την απώλεια των αξιογράφων και τόσων άλλων. Συνεπώς, δεν θα συγκινηθώ και ιδιαίτερα για κάποιες διαδρομές ράλι. Γιατί βρέστε μου πόσοι πολιτικοί ή κληρικοί ΔΕΝ τρέχουν στους δρόμους και τότε να κάτσουμε να συζητήσουμε σοβαρά. Το ότι στη Κύπρο οι πολιτικοί μας είναι «μουσιαμμάες» δεν αποτελεί είδηση. Το ότι ασχολούμαστε εμείς τόσο και σπαταλούμε σάλιο, θα έπρεπε να ήταν η είδηση.
Η βουλευτική ασυλία καθιερώθηκε, ορθά, για την αποφυγή διώξεων που είχαν κρυμμένα πολιτικά κίνητρα. Ορθά, γιατί στο παρελθόν που δεν υπήρχε η πολυφωνία, όπου ο κόσμος ήταν αμόρφωτος, χωρίς ενημέρωση, πολύ εύκολα θα μπορούσες να την «στήσεις» σε κάποιον γιατί δεν πήγαινες τα πολιτικά του φρονήματα. Σήμερα όμως, με την ραγδαία αύξηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με την αύξηση του μορφωτικού επιπέδου των Κυπρίων, η βουλευτική ασυλία, είναι ένα λανθασμένο προνόμιο, που ζημιώνει και την κοινωνία αλλά και τη δημοκρατία.
Οι φωνές συνεπώς του πλήθους, δεν θα έπρεπε να ήταν εναντίον του Γενικού Εισαγγελέα γιατί δεν έκαμε αίτηση άρσης της ασυλίας του Χαμπουλά, ή του Κυπριανού ή γιατί καθυστέρησε να αιτηθεί την άρση για τον Θεμιστοκλέους. Ασχολούμαστε αν είναι ο ένας Ράμπο, ο άλλος Γκουσγκούνης, ο άλλος Σούμαχερ. Θα γίνει αίτηση για άρση της ασυλίας ή όχι; Μαδάμε τη μαργαρίτα εμείς και μας τάζουν τα παπάρια τους άλλοι. Οι φωνές του πλήθους και όλων εμάς θα έπρεπε να είναι προς την κατεύθυνση της επιτέλους κατάργησης της συνταγματικής πρόνοιας περι ύπαρξη ασυλίας.
Οι βουλευτές μας, αφού είναι παλληκάρια και βγαίνουν στα κανάλια και παριστάνουν τους ειδήμονες για τα λάθη και παραλείψεις άλλων βουλευτών, θα ανέμενε κάποιος ότι θα ήταν τόσο παλληκάρια ώστε από μόνοι τους να κατέθεταν πρόταση τροποποίησης του συντάγματος.
Ποιος βουλευτής από τους 56, κατέθεσαν τους τελευταίους μήνες τέτοια πρόταση για τροποποίηση του Συντάγματος; Κανένας. Για τούτο κάθε φορά που ο κάθε βουλευτής θα αρθρογραφεί, ή θα βγαίνει το γυαλί και θα κρίνει την αίτηση για άρση ασυλίας ή την καθυστέρηση της, θα πρέπει να εξηγεί στον Κυπριακό λαό γιατί και ο ίδιος δεν κατέθεσε τέτοια πρόταση για κατάργησή της.
Κάπου η κοροϊδία πρέπει σε αυτό το τόπο να σταματήσει. Ασχολείται σύσσωμη η κοινή γνώμη με την ταχύτητα του Θεμιστοκλέους. Δίπλα μας άνθρωποι πεινούν, υποφέρουν, ταλαιπωρούνται, απολύονται και εμείς ασχολούμαστε με τι μαλακίες είπε ή δεν είπε ο Θεμιστοκλέους στους Αστυνομικούς, που τον σταμάτησαν όταν «πετούσε» χαμηλά, τι θα γίνει με τις παλιές καταγγελίες. Θέλετε συζήτηση κύριοι; Στη βουλή. Εκεί που τροποποιούνται Συντάγματα, εκεί που γράφεται ιστορία. Γράφεται ιστορία, εσείς δεν γράφετε όμως.
Υστερόγραφο: Συζητά η κοινή γνώμη άρση της βουλευτικής ασυλίας του Χαμπουλά, Κυπριανού και τώρα καταχωρείται αίτηση για Θεμιστοκλέους. Κάμετε έναν έλεος μέσα σε εκείνο το κόμμα.
Διογένης