Σεπτέμβης, Λεμεσός, παραλία, βόλτα και ξαφνικά.. απέναντί μου το αγκυροβόλιο. Θυμάστε; Εκείνο το εξάρτημα, που ήταν συνδεδεμένο με υποθαλάσσιο αγωγό, μήκους ενός περίπου χιλιομέτρου, ο οποίος κατέληγε στην παραλία της Γερμασόγειας και μετέφερε το νερό από τα δεξαμενόπλοια της Ocean Tankers στην ξηρά, για να ξεδιψάσουμε.
Ήταν τότε, που κάποιοι πανέξυπνοι και εξαιρετικά προνοητικοί ειδήμονες και πανεπιστήμονες, κατόρθωσαν -διότι περί κατορθώματος πρόκειται- ν’ αφήσουν την Κύπρο χωρίς νερό.
Αφού, λοιπόν, προσπάθησαν τόσο πολύ και έλυσαν με τον πιο περίεργο τρόπο το υδατικό πρόβλημα της Κύπρου, κανείς δεν ζήτησε ευθύνες. Όλα κύλησαν μέλι γάλα.
Η τότε Γενική Λογίστρια του κράτους, Χρυστάλλα Γιωρκάτζη, είχε αναφέρει ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ελέγχου ότι δεν διαπίστωσε διασπάθιση δημοσίου χρήματος στο συμβόλαιο, που υπέγραψε η Κυβέρνηση με την εταιρεία Ocean Tankers, αλλά τόνισε ότι υπήρξε διασπάθιση δημοσίου χρήματος στον προγραμματισμό, για την επίλυση του υδατικού, καθώς το νερό από την Ελλάδα, όπως είχε πει, είχε οκταπλάσιο κόστος από το νερό των αφαλατώσεων.
Δηλαδή, όλα καλά και άγια και παρά τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος στον προγραμματισμό, ουδείς κατηγορήθηκε, ουδείς πλήρωσε και ουδείς πρόκειται να κληθεί να πληρώσει.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο συνολικός όγκος νερού, που μεταφέρθηκε στην Κύπρο, περίπου 8 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, κόστισε στο κράτος 35 και πλέον εκ ευρώ.
Εάν τα σαΐνια της τότε κυβέρνησης έκαναν σωστό προγραμματισμό και άκουγαν τις φωνές περί αφαλατώσεων, το κόστος του νερού από 5,5 ευρώ τον τόνο, που στοίχισε από την Ελλάδα, θα κόστιζε 70 σεντ το κυβικό μέτρο.
Η ουσία είναι ότι είμαστε λαός με κοντή μνήμη. Βλέπουμε τα πρόσφατα σκάνδαλα και ξεχνούμε τα περασμένα -ή αν θέλετε- τα φρέσκα είναι τόσο μεγάλα, που ξεπερνούν τα προηγούμενα.
Κρατίνος