Οι πρώτες βροχές ήρθαν για να σβήσουν όσες μικρές φλόγες άναψαν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Φλόγες είτε ερωτικές, είτε πολιτικές, είτε κοινωνικές. Του κάθε ενός η φλόγα του, σημαντική και βασανιστική.
Οι πρώτες βροχές και ο γκρίζος ουρανός, έρχεται να μας επαναφέρει στην ρουτίνα μας. Σαν κάλεσμα του πλοίου να σαλπάρουμε για τις φουρτουνιασμένες θάλασσες της καθημερινότητας μας.
Είναι για αυτή την υπέροχη καθημερινότητά μας που θα γράψω σήμερα. Όχι δεν με έπιασε το ρομαντικό μου, ούτε και το ερωτικό στοιχείο θα κυριαρχήσει στο άρθρο ετούτο.
Όταν μιλώ για την καθημερινότητά μας εννοώ, ότι με τις πρώτες συνήθως βροχές, αυτή η εξελιγμένη χώρα που ονομάζεται Κύπρος θα ξεκινήσει να αντιμετωπίζει βλάβες.
Με κάθε βροχή, είτε θα διακοπεί το ρεύμα, θα πλημυρίσουν σπίτια, γραφεία, θα κλείσουν δρόμοι, θα έχουμε καταστροφές, θα φωνάζουν οι γεωργοί.
Από τις πρώτες κιόλας βροχές σήμερα, ξεκίνησαν τα παρατράγουδα. Οι ανακοινώσεις για συγκεκριμένους δρόμους και αυτοκινητόδρομους. Ήδη αγόρασα κεράκια γιατί απόψε αν συνεχίσει να βρέχει, αναμένω ότι σίγουρα θα υπάρξει διακοπή του ρεύματος.
Παράλληλα, καλούνται οι πολίτες, να εφοδιαστούν με το τηλέφωνο της πυροσβεστικής υπηρεσίας, γιατί σίγουρα όλο και κάτι θα πλημυρίσει. Να πάρουν πέδιλα, μάσκες, να εφοδιαστούν με τρόφιμα μπας και οι βροχές συνεχίσουν και μας πνίξουν.
Μου θυμίζει εκείνη την ιστορία που διάβαζα της κόρης μου παλαιότερα. Την ιστορία με τα τρία γουρουνάκια. Που με το πρώτο φύσημα του ανέμου έπεφταν. Γιατί πάντοτε ήμασταν και πάντοτε θα είμαστε απροετοίμαστοι.
Α ρε Κύπρος μου…Κύπρος στο μεγαλείο σου…από το παράθυρο έρχεται η εικόνα του χειμώνα…Φεύγουμε επίσημα από τα μπάνια και πάμε πίσω στη μπανανία.
Σπάρτακος